Zo... Ik weet nu al bijna niet meer waar ik moet beginnen en dan ben ik nog maar een paar dagen weg...
Ik was gebleven bij Bangkok op de tweede dag. Die dag ben ik naar alle grote bezienswaardigheden gegaan, namelijk Grand Palace, Wat Pho, Wat Phra Kaew, Marble Temple en Golden Mountain.
De tempels zijn echt allemaal schitterend en vooral overweldigend. Alles is zo ongelooflijk kleurrijk, vol met details (ik was dus extra blij dat ik tegenwoordig een bril heb) en vooral enorm. De tempels en het paleis wat ik heb bezocht waren allemaal enorm of hadden iets enorms! De foto’s zullen het binnenkort allemaal verklaren. In ieder geval was het zeker de moeite waard! Bij Wat Pho, waar ik als laatste was, sprak een meisje uit duitsland bij mij aan, of ik niet bij haar in het vliegtuig had gezeten vanuit Dusseldorf. Ja dus… We hebben even kort met elkaar gesproken en spraken af om die avond samen naar Muai Thai te gaan kijken.
Die avond werd een bijzondere! We kwamen precies op tijd aan bij het stadion voor de wedstrijden zouden beginnen. We werden gelijk aangesproken over hoe we een kaartje konden kopen en wat dat koste. Toen bleek echter dat dit ons 20 euro moest gaan kosten, wat ons een beetje overdreven leek voor Azie! Dus wij dachten, dit lossen wij anders op. Wij gingen bij een paar Thais navragen wat zij betalen voor een kaartje. Ongeveer 5 euro voor hetzelfde kaartje, dus als toerist wordt je hier gewoon flink afgezet. Maar omdat de taal andere tekens gebruikt konden we dat bij de loketten niet zien. We wilden dus een Thai kaartje gaan kopen… Mooi niet dus: ‘No, if you buy that, they will not let you in!’ Sarah en ik waren behoorlijk verontwaardigd over deze ongelijke behandeling en Sarah noemde de mensen daar al ‘Nazi-Thais’. Nouja, na lang praten en proberen hebben we toch maar besloten ons gewonnen te geven en een duur kaartje te kopen. Het was erg leuk om in Thailand een keer in het echt Muai Thai te zien! Zaten een paar mooie wedstrijden bij en het was ook erg leuk om het publiek tekeer te horen gaan. Ik kan hopelijk binnenkort filmpjes uploaden.
Na de wedstrijden zijn we nog wat gaan drinken wat supergezellig was. Nog een paar gekke Thais ontmoet waaronder een ladyboy (over twee jaar echt). Ik kreeg nog een winkelhaak in mijn rok, maar onze vriend de ladyboy heeft daar snel wat op gevonden door het bij elkaar te binden met een elastiekje, echt ze zijn hier soms zo handig met niks ?
De volgende dag zijn Sarah en ik voor een boottochtje over de rivier gegaan. Het was weer even zoeken voor een reasonable prijs, maar na een uur lopen was ook dat weer geregeld en waren we blij dat we de moeite hadden genomen. Heeft ons 700 baht (ongeveer 14 euro) per persoon gescheeld vanaf punt 1. Leuk boottochtje gedaan en daarna afgezet bij Wat Arun. Een tempel die is versierd met porselein dat ooit in Thailand is achtergelaten door de Chinezen. Dus dat hebben ze hier handig ingezet, en het is erg mooi geworden.
Daarna hebben we wat gegeten en ben ik naar het vliegtuig gegaan. Vanaf dit moment heb ik echt fantastische dingen meegemaakt…
Ik had ‘s morgens nog gekeken of ik een hostel kon boeken voor die avond, maar dat was natuurlijk te kort dat. Ik moest dus in het vliegtuig vanuit de Lonely Planet bepalen waar ik naar toe wilde gaan. Dit liep allemaal iets anders.
En leuke jongeman (die ik al gespot had bij de gate ;)) kwam toevallig naast mij zitten in het vliegtuig. Ik trok mijn stoute, lichtelijk zenuwachtige schoenen aan en vroeg hem of hij uit Jakarta kwam. Het antwoord was eigenlijk ja en nee. Hij is er geboren maar woont nu in Finland. Wij hebben de hele reis gezellig gekletst en lol gemaakt. Uiteindelijk bood hij mij aan dat ik wel mee kon gaan naar zijn ouders die hij zou gaan bezoeken. Ik was ontzettend blij en vereerd met dit aanbod. Ik heb er nog even over nagedacht, maar wist eigenlijk wel dat ik dit niet kon afslaan. In een plekje buiten de stad slapen in een traditioneel houten huis, een lift en mensen die mij kunnen helpen en mij het ‘echte’ leven kunnen laten zien.
De afgelopen twee nachten heb ik bij hen geslapen. Ik sliep samen met het zusje van Leon, Mira. Ik heb echt van deze tijd genoten. Leon’s moeder en de vriend van Mira, Adel, waren net zulke leuke en vriendelijke mensen als Leon en zijn zusje en ik ben super gastvrij opgevangen. We hebben gisteren samen gezwommen, lekker geluncht en zijn daarna naar de 3d film geweest. Ik ben eigenlijk volledig opgenomen in de familie en dat terwijl Leon slechts twee volle dagen met zijn familie had. Ik heb trouwens vooral genoten van het eten hier, dat gaat echt fantastisch. Als je met een groep bent bestel je gewoon allemaal gerechten en die eet je dan samen (een beetje zoals tapas). En ik heb weer allemaal nieuwe spannende dingen gegeten. Ik zal jullie even kort toelichten wat ik nieuw heb gehad, en hoe ik het vond. Helaas ken ik de indonesische namen niet…
Koeienhersens → niet zo lekker, zachte structuur voelt raar
Visseneieren → erg lekker, goed gekruid en fijne structuur
Koeienlever → best aardig, lekker stevig vlees, zout
Kippenlever → Super, zeer vlezig en vol van smaak
Otak otak → niet zo, op zich lekker, maar te sterk van smaak waardoor het snel te veel is.
Catfish → Wauw! Echt heerlijk, zachte vis, met veel smaak
Ik denk dat dat het wel zo’n beetje was, maar ze eten hier …
Vandaag zou ik eigenlijk naar een hostel gaan, maar toen bood Adel aan dat ik ook wel bij hem kon slapen. Ik heb er even over nagedacht en eigenlijk was dat voor mij best een mooi plan. Ik hoop vanavond nog even de stad in te gaan en dan morgen nog wat te kunnen zien en dan reis ik naar Bogor voor de botanische tuin daar. Waarschijnlijk ga ik dan nog een keer terug naar Jakarta en vertrek ik de volgende dag echt, richting Bandung.
Vanmorgen heb ik al wel afscheid genomen van Leon, die teruggaat en Mira die ik niet verwachtte nog te zien. Het afscheid was voor mij best raar, omdat ik eigenlijk best een beetje emotioneel was, terwijl ik deze mensen nog maar twee dagen ken. Heel gek dus.
Ik heb inmiddels een Indonesisch telefoonnummer omdat ik wat problemen had met mijn Nederlandse telefoonnummer nadat ik was aangekomen. Ik ga het nummer hier niet vermelden, maar mocht je het graag willen hebben, stuur dan even een e-mail. Het is in ieder geval handig voor het houden van contact met de familie en ze willen me graag verder door het land helpen. Adel zij al dat ik hem het moest laten weten wanneer ik naar Yogyakarta ga, zodat hij zijn vriend aldaar kan informeren over mijn komst! Echt, ik kan jullie niet beschrijven hoe geweldig deze mensen zijn!
Hier laat ik het voor nu even bij, ik hoop dat ik ook snel foto’s kan uploaden, maar ik weet niet of dat hier lukt.