Voor iedereen een waarschuwing: ga er maar even voor zitten...

Er is in de afgelopen dagen enorm veel gebeurd en geloof het of niet er zitten weer een paar spectaculair grappige momenten bij.

Het begint deze keer allemaal met mijn vlucht naar Chiang Mai. Ik dacht dat ik alles perfect geregeld had en dat ik twee losse vluchten kon nemen, eerst een naar Bangkok en daarna een naar Chiang Mai. Maar die ochtend kon ik op de een of andere manier de e-mail niet terug vinden voor de tweede vlucht, ook bleek er geen geld van mijn creditcard afgeschreven te zijn... Hmmm, lastig. Maar ik dacht dan moet ik maar op het vliegveld een nieuw ticket kopen, ik zou ongeveer2 uur de tijd hebben in Bangkok. Maar ik kreeg die middag een e-mail van AirAsia, de tweede vlucht die ik had moeten nemen was vervroegd en ging nu een uur en 40 minuten eerder weg. Dit bracht mij nogal in verwarring: ik had dus wel een ticket, anders zou ik geen e-mail ontvangen. Maar ik had een nieuw probleem ik had ongeveer 25 minuten om na mijn aankomst in Bangkok uit het vliegtuig te gaan, mijn bagage op te halen, door de immigratie te gaan en mijn incheckbalie voor de nieuwe vlucht te vinden. Ik zag dat niet echt gebeuren, dus toen ik voor mijn eerste vlucht incheckte vroeg ik hoe dat zat met die tweede vlucht. Helaas moest de jongedame daar mij vertellen dat mijn tweede vlucht toch niet geboekt was en ik had nu dus twee problemen. Ik kon bij haar het ticket wel alsnog betalen, maar het risico dat ik de vlucht niet zou halen was te groot, dus wilden ze het ticket liever niet aan mij verkopen. Dus ik heb het niet gedaan en ben eerst alleen in het vliegtuig richting Bangkok gestapt. Ik had bedacht dat ik het er in Bangkok maar op moest wagen om de incheckbalie op tijd te halen. Jullie hadden me moeten zien op het vliegveld, als een dolle rende ik met mijn karretje door de terminals. Ik had natuurlijk net zo'n karretje wat enorm veel kabaal maakte dus iedereen in de buurt heeft mij ook als een gek rond zien crossen. Voordeel was wel dat door mijn kabaal mensen al vooraf uit de weg gingen, ik moest alleen een keer vol in de remmen voor een klein jongetje die mij niet had gezien. Maar geloof het of niet, met al die gekte heb ik wel binnen 25 minuten de incheckbalie gehaald... Daar aangekomen moest ik eigenlijk wat bluffen, want ik wist niet waar ik het kaartje moest kopen, dus gewoon net doen alsof ik niet wist dat mijn creditcard geweigerd was en hopen dat ik haar gewoon geld kan geven voor het ticket... Ik heb trouwens ook enorm voorgedrongen in de incheckrij in mijn paniek dat ik niet op tijd zou zijn. Ze hielden namelijk een bordje omhoog met iets dat leek op Chiang Mai (waar ik naar toe moest) en omdat ik wist dat de incheckbalie op die tijd zou sluiten dacht ik dat ze de laatste mensen riepen, toen ik vooraan stond bij die balie zag ik pas dat er Chiang Rai op het bordje stond, OEPS... Maargoed, ik stond vooraan en ik vond het wel prima. De dame die mij incheckte ging gelijk bellen toen ze mijn gegevens opzocht en verwees me weer naar een andere balie, daar kon ik mijn ticket betalen en dan moest ik opnieuw inchecken, maar dat mocht gelukkig direct bij haar. Bij de andere balie kon ik mijn ticket betalen, die balie zat trouwens gewoon naar de incheckbalies, maar alleen met baht's (thaise valuta) en natuurlijk had ik alleen maar ringit's (maleisische valuta). Weer paniek, verdorie ook nog geld wisselen, kostte weer tijd. Sloeg allemaal nergens op, want ook die balie zat een paar meter verderop en was allemaal heel snel geregeld. Uiteindelijk heb ik me daar dus als iemand in nood gedragen, maar alles gered! Het heeft in ieder geval gewerkt. Ik voelde me alleen wel wat stom toen iemand in de bus naar het vliegtuig me later verbaasd aankeek en vroeg waar ik naar toe ging. Eh... Chiang Mai, hoezo? Nou ja, omdat je zo in paniek was bij de incheckbalie... Hahaha, echt het ultieme bewijs dat ik er nogal overdreven en idioot uit moet hebben gezien daar. Maar gelukkig scheen hij het wel komisch te vinden, hopelijk andere mensen ook. Ik in ieder geval wel.

Chiang Mai is een stad waar ik tot op dit moment eigenlijk weinig van de stad zelf heb gezien. Er is zoveel te doen rond de stad op leuke tripjes dat ik gewoon nog geen tijd heb gehad om de stad zelf te verkennen, maar vanmiddag denk ik dat ik een fiets ga huren. Maar de tripjes die ik heb gedaan zijn het wel allemaal waard geweest. Na een dagje was doen, blog schrijven, foto's uploaden enz. had ik een heel programma. De eerste dag een kookcursus en 's avonds muay thai boksen, de tweede dag een dagtrip met was een jungleflight noemen, olifantrijden, bamboeraften en het bezoeken van de longneck tribe, de derde dag stond nog niet helemaal vast maar had ik ook al een activiteit gepland.

De kookcursus was erg leuk, al heeft het even geduurd voordat ik en volop kon genieten van alle geuren en smaken omdat ik een kater had... Maar gelukkig duurde het even voordat we daadwerkelijk gingen eten. Het eten was heel lekker, het was leuk om het te maken en onze lerares was een geweldig mens. Ik heb zelfs geflambeerd met zo'n enorme vlam, vet tof om te doen! Ik hoop dat ik het filmpje ervan binnenkort kan uploaden.

Die avond ben ik samen met een engels/indiaase vent (Saj)naar het thai boksen geweest. We hebben een paar mooie matches gezien en we hebben vooral lol gehad om ons kleine wedspelletje wie per match zou winnen. Na zeven wedstrijden was ik de grote winnaar en had de meeste goede voorspellingen gedaan.

De tweede dag was ook een succes. We begonnen met de orchideeentuin, op zich leuk, maar wel al heel vaak gezien. Daarna rijden op de olifanten. Er was een volledig zitje gemaakt op de olifant en we zaten dus niet op de olifant zelf. Een stuk door de jungle gewandeld en af en toe ging het best steil omhoog of naar beneden en we moesten ons nog behoorlijk goed vasthouden ook. Leuk ritje. Daarna bamboeraften, wat je beter bamboedrijven kunt noemen, maar dat was eigenlijk een lekker ontspannen, geluidsloos tripje over de rivier, heel aangenaam. Na het raften was het al tijd voor de lunch en daarna ging in voor de jungleflight! Dat was het hoogtepunt van mijn trip. Dit was namelijk een soort kabelbaan waar ik al hangend van de ene naar de andere boom vloog. Wat het helemaal mooi maakte was dat ik alleen was, met twee instructeurs voor mij alleen. Helemaal ingepakt in mijn tuigje, met mijn helm op en mijn bamboerem in de aanslag gingen we ervoor: 19 platformen, korte en lange vluchten, stukken abseilen. Yeah, ik had er zin in! En het was ook echt heel leuk om te doen. De instructeur was alleen vergeten te vertellen dat ik bij de eerste kabel niet moest remmen. Jullie raden het al, ik remde natuurlijk wel... Dus ik belande halverwege de kabel, waar ik stil bleef hangen. Die arme kleine (zie foto's later)jongen moest mij toen op gaan halen en mij naar het platform hijsen. Ik weeg waarschijnlijk twee keer zoveel als hem, dus ik besloot voortaan de platformen zelf te bereiken. En dat is ook allemaal goed gegaan. Vooral het abseilen vond ik kicken, zeker omdat ze mij wel aardig snel lieten vallen! Vet gaaf.

Als laatste die dag naar de longnecks, wat vooral een eigenaardige ervarin was. We kwamen bij het zogenaamde dorpje aan, wat leek te bestaan uit 5 stoffen en sieraden winkeltjes met in elk winkeltje een long neck die de spullen verkocht. Enorm toeristische attractie dus. We mochten foto's maken, maarje ziet aan de gezichten van de vrouwen dat ze het volledig zat zijn. Elke dag weer busjesvol toeristen die foto's komen maken. Toch laten ze het allemaal gebeuren want ze verkopen natuurlijk wel veel aan al die (rijke) toeristen. Ook ikkon het niet laten om een armbandje te kopen. Maar beetje raar gevoel had ik daar dus.

Maar de biggest thrill moest die dag daarna komen. Ik had besloten dat ik een bungeejump ging doen! Ik wist het eerst nog niet zeker, maar ik heb het toch doorgezet. 's Morgens toen ik op mijn vervoer zat te wachten bij het hotel had ik toch wel wat zweethandjes en ik voelde al langzaam de adrenaline beginnen te stromen. Bij aankomst hebben we ons ingeschreven en ik had ervoor gekozen om ook een dvd van mezelf te laten maken tijdens de sprong. We waren met drie mensen, maar ik heb snel gezegd dat ik eerst wilde. Eerstwerd ik gewogen om de keuze vanhet koord te bepalen. Dat was op zich geen probleem, maar moesten ze mijn gewicht nou echt op mijn hand schrijven met dikke rode cijfers??? Nouja... Ik werd stevig aan mijn voeten vastgebonden en daarna stevig vastgemaakt aan het bungeekoord. Alles werd nog dubbel gecheckt en daar gingen we omhoog naar 50 meter... Ik begon het toch wel behoorlijk benauwd te krijgen. De instructeur legde me uit hoe ik het moest doen en toen kon ik op de rand gaan staan. Mijn god, dat is echt een onbeschrijflijk eng moment... Het is nogal onnatuurlijk om jezelf met je volle bewustzijn de diepte in te gooien. En ik moet zeggen: 50 meter is HOOOG! Toen ik ietsje voorover probeerde te leunen helde mijn lichaam ook automatisch achterover in het begin. Ik denk dat ik een paar minuten heb gewacht(althans het voelde best lang, eigenlijk heb ik geen idee hoe lang ik daar heb gestaan) en toen gevraagd of de instructeur wilde aftellen. Three, two, one, BUNGEEEEEE....IEHHHHHH daar ging ik dan. Wauwiedewauwie, what a rush... Echt zoveel adrenaline heb ik denk ik nog nooit gevoeld. Het was echt supergaaf en vooral een echte KICK! En ik had het gehad, ik had het gedaan, whohoooooo. Ik kon nu rustig naar de anderen gaan kijken. Na mij ging een maleisisch meisje en ik was heel blij dat ik voor haar ben gegaan. Zij probeerde namelijk het platform waar ze van af ging vast te pakken en de instructeur moest haar twee keer wegduwen (te gevaarlijk anders), zag er van beneden behoorlijk eng uit. Als laatst ging de Israelier die tot aan zijn middel het water in ging, coole jump. Toen kwamen de instructeurs naar mij toe en zeiden dat ik nog een keer moest springen omdat de DVD was mislukt. Jaja, goeie grap, mijn handen waren nog maar 2 seconden geleden gestopt met shaken. En ik lachte natuurlijk, leuk bedacht in ieder geval. Maar hij hield toch onaangenaam vol, dus ik ben er toch maar even naar toe gelopen. En geloof het of niet het was GEEN GRAPJE... Dus voordat ik het echt kon beseffen zat ik opnieuw op de stoel om mijn voeten vast te binden, want ik wilde die DVD natuurlijk wel en ik blijf Nederlandse en die zijn niet zo goed in gratis dingen afslaan toch? En ik heb dus voor dezelfde prijs twee bungeejumps gehad binnen een uur! Eigenlijk achteraf weer helemaal geniaal. Maar nu zullen jullie je allemaal afvragen, hoe is de tweede keer. Nou echt, het is een stuk minder eng. Als je omhoog gaat is het nog steeds eng, en als je op de rand staat is het nog steeds erg angstaanjagend, maar deze keer sprong ik binnen een paar seconden. Je weet de tweede keer wat er gaat komen, je weet dat je het zal overleven, dat het goed komt. Die wetenschap maakt het allemaal zoveel makkelijker. Hoewel de rush niet veel minder groot is, het is makkelijker om over het 'jezelf laten vallen' punt te komen, maar het is nog steeds een enorme om te vallen, eigenlijk is het letterlijk het voelen van angst. Nooit geweten dat dat zo goed kan voelen. Ik ben heel blij dat ik het gedaan heb en ik zou het zeker weer doen. Oh en ik had nergens last van mijn lichaam, aan je voeten vastgebonden zitten is echt perfect!

Vandaag ga ik dus proberen de stad wat te verkennen en misschien ga ik nog naar de tijgers, maar ik zit een beetje met de tijd... Ik zal proberen dit verhaal zo snel mogelijk te ondersteunen met mooie kiekjes.