Maar het begint natuurlijk altijd enige tijd daarvoor, want je moet eerst ergens naar toe reizen. En op die tripjes kan altijd van alles gebeuren, in Indonesie tenminste... Ik moest 's morgen om half 9 bij de pier zijn zodat ik op tijd voor de boot zou zijn, die om 9 uur zou vertrekken. Natuurlijk is die tijd helemaal niet bedoeld om ervoor te zorgen dat ik op tijd ben, maar om mij een retourkaartje aan te smeren. Ik geloofde eigenlijk wel dat het voor mij goedkoper zou zijn om het daar te regelen omdat ze op het eiland natuurlijk een alleenrecht hebben en dus de prijzen omhoog kunnen gooien. Dus ik heb maar van de gelegeneheid gebruik gemaakt. Natuurlijk kwam de boot te laat aan en natuurlijk vertrok de boot nog eens veel later. We zijn uiteindelijk tegen 10 uur vertrokken. Maar dat tripje was heerlijk. Ik heb lekker met mijn eigen muziek genoten van een heerlijk zonnetje met een frisse wind op een behoorlijk aangename ferry, zo bleek later... Het tochtje duurde minder dan 4 uur en was daarmee binnen de beloofde tijd aangekomen op Lombok. Daar werden we opgewacht door de buschauffeur om verder te reizen naar een plekje aan de andere kant van het eiland, Bangsal. Die rit werd ook heel leuk, want we hadden een zeer grappige chauffeur, die mij mijn muziek liet inpluggen en hij ging helemaal los op Micheal Jackson. Dolle pret. Daarnaast bleek Lombok ook nog eens prachtig te zijn en langs de weg zaten op veel plekken wilde aapjes.

In Bangsal kwamen we er weer extreem achter dat Indonesie zijn eigen regels kent. Allereerst werden we gedropt in een cafeetje omdat we moesten wachten tot de golven wat waren bedaard ofzo. Daar stikte het natuurlijk van de verkopers van kettingkjes en armbandjes, die ook mij met woordjes in het nederlands (oe gaat et?/Lekker) probeerden over te halen. Er was één verkoper die bijzonder geinteresseerd was in mijn koptelefoon en hij heeft dan ook even naar mijn muziek geluisterd. Vervolgens vroeg hij of ik ook euromuntjes had, en ik had wonderbaarlijk genoeg nog een paar. Dus ik geef hem een muntje van 50 cent. Maar nee hoor, meneer werd gelijk hebberig en wilde de euro hebben. Dus ik zei, ik wil hem wel aan je geven, maar dan wil ik twee kettingkjes uitzoeken. Na wat onderhandelen en betogingen van zijn kant dat ik het absoluut stil moest houden is dat ook de deal geworden, wat hier overigens helemaal niet goedkoop is. Maar het is zo grappig dat hij er zo geheimzinnig over deed en dat ik met euro's kon betalen, dat ik spontaan wel een kettingkje wilde... Na enige tijd (ruim een half uur denk ik) werd aangegeven dat we er vandoor zouden gaan. Dus wij met al onze bepakking richting de kust waar de boten op ons lagen te wachten. Daar aangekomen wist alleen niemand hoe of wat we gingen doen en uiteindelijk hebben we met onze tassen in het zand nog een uur moeten wachten. Waarop is me tot nu toe nog steeds niet duidelijk, de boten lagen al die tijd klaar en iedereen bij mij op de boot was er ook al die tijd al... Maarja, je leert er om te lachen en de goede kanten van in te zien. We hebben de groep onderling in die tijd namelijk wel een beetje leren kennen, wat op het eiland wel weer zo gezellig was :) De boottrip die toen volgde was nog wel het meest exciting van die dag. De golven waren namelijk nog niet heel erg bedaard en we schommelden aardig heen en weer en het water kwam aan alle kanten de boot in waaien. Ik moet zeggen dat ik volgens mij aardige zeebenen heb, want ik heb totaal geen last gehad van misselijkheid of iets dergelijks. Ik vond het wel een leuk tochtje eigenlijk... Ik heb er een filmpje van gemaakt, maar ik denk niet dat ik dan vanaf hier kan uploaden, dus dat komt denk ik pas als ik terug ben...

Tijdens de reis naar het eiland had ik al met Michaela (een meisje uit Oostenrijk) afgesproken een kamer te delen en daar kwam later Simone (Duitsland) bij. Wij deelden dus met zijn drieen een kamer, wat aardig scheelde in de kosten. En het was wel zo gezellig, want we konden steeds ook met zijn drieen optrekken. De eerste avond hebben we heerlijk van de bbq gegeten, echt heel luxe en eigenlijk te duur, maar overheerlijk!! Die avond zouden we uitgaan, maar we waren alledrie kapot van de lange trip die we die dag hadden gemaakt, dus we lagen er vroeg in. De volgende dag hebben we een fiets gehuurd om rond het eiland te fietsen. Het was zo heerlijk om sinds ruim een maand weer eens op de fiets te zitten. Maar die vreugde was maar van korte duur, al snel zou blijken dat je dit eiland beter te voet kunt verkennen. Het was namelijk op de meeste plaatsen zo vreselijk zanderig (los zand) dat we niet konden fietsen maar moesten lopen en onze fietsen voort moesten duwen. Er is natuurlijk geen grappenmaker die dat vooraf even aan ons vertelt... Dus wij hebben vervolgens iedereen op onze weg of in de barretjes afgeraden een fiets te huren. Onze dag bestond verder een beetje uit rond hangen bij strandtentjes om bij de komen van de hitte op de fietstocht. Het eiland bleek echt schitterend te zijn, superwitte stranden, helderblauwe zee en prachtige uitzichten op de andere eilanden.
Voor de volgende dag hadden we een snorkeltrip geboekt. Daar zijn geen foto's van omdat mijn camera niet onder water werkt, maar het was werkelijk fantastisch!!! We zijn bij alle drie de Gili eilanden gedropt om verschillende dingen te zien. De eerste drop was bij ons eigen eiland, Gili Trawangan, waar we allemaal voor onszelf even hebben rondgezwommen en mooie vissen hebben gezien. De tweede spot was bij Gili meno (het middelste eiland) en hier gingen we samen met de gids eropuit om schildpadden te spotten. En ik heb ze gezien, drie verschillende joekels van schildpadden, van een doorsnee van denk ik 70/80 centimeter. Supergaaf om dat te zien. De derde snorkelspot was bij het eiland Gili air en deze was bijzonder mooi. Hier geen schildpadden, maar heel veel vissen en je kon langs een soort afgrond zwemmen waar je heel diep naar beneden kon kijken en daarmee heel goed zicht had op alle vissen. De gids is ook weer mee gegaan, dit keer om ons echt enorme scheldieren te laten zien. Best bijzonder, maar ik vond de vissen mooier, dus ik was snel afgeleid.

Die avond hebben we een film gekeken en een borrel gedronken, maar ik ben niet te laat naar huis gegaan omdat ik de volgende dag weer zou gaan en ik zag de bui al hangen als ik met een kater op zo'n gammel bootje moest...

Maar de rollen waren volledig omgedraaid. De boot vanaf Gili Trawangan naar Lombok was behoorlijk stabiel en de tocht verliep rustig. Ik zat op een plek waar ik niet nat werd dus ik had het helemaal goed voor elkaar. Daarentegen viel deze keer de ferry nogal tegen. We hebben eerst ruim een uur moeten wachten voordat de boot er was, die nogal te laat was in verband met de hoge golven en uiteindelijk vertrok de boot 2 uren later dan was gezegd. Eenmaal op de ferry bleek ook dat deze ferry niet zo goed was, metalen leuningen waren doorgeroest, planken misten van de bankjes en de schoorsteen zorgde ervoor dat zo ongeveer het halve dek onder de roet zat. Ongelooflijk dat ding, maar hij was groot en log en dus voelde ik me daardoor wel aardig veilig. Gelukkig maar, want ik had nog een uur of 4 voor de boeg. We hebben het allemaal heelhuids gehaald en ik heb wederom geen last gehad van zeeziekte, prima. Daarna nog een busje naar Kuta en toen zoeken naar een hotel. Uiteindelijk was het 's avonds 10 uur dat ik in mijn kamer was en was ik 14 uren onderweg geweest inclusief wachten... Ach ja, je raakt gewend aan de vertragingen en het wachten. Ik verbaas mezelf er hier over hoe ik het geduld kan opbrengen zonder in no time het kookpunt te bereiken. Ik ben benieuwd of ik dat geduld straks ook kan opbrengen voor de NS...

Morgenochtend vlieg ik naar Singapore, waar ik Per weer zal meeten en daarna ga ik hopelijk door naar Borneo, waar ik oerang oetans hoop te gaan zien!!! Maar voor nu dus voor het laatst vanuit Indonesie, ik zal het hier gaan missen. En ik heb besloten dat ik weer eens terug moet, zeker om nog een keer naar Bali te gaan, maar ook om Lombok en Sumatra te bezoeken, want ik heb nog maar zo weinig gezien van dit land...