De afgelopen dagen ben ik niet echt bijgekomen van de kicks... Eigenlijk heb ik alleen maar meer spanning gehad.

Ik ben namelijk achter op de motor naar Pai gereden. En dat was me een ritje... Ik ging met een ervaren motorrijder, maar hij was gewend aan een racer... En natuurlijk gingen we nu op een meer chopper achtig model. Super gaaf natuurlijk, maar het rijdt even iets anders. Dat heb ik geweten, al vrij in het begin gingen we bij een bocht bijna onderuit (we reden niet zo hard meer) maar daardoor was ik ineens erg gespannen achterop. Ik durf dit nu aan jullie allemaal te vertellen omdat alles goed is gegaan... Maar mijn tochtje richting Pai was eigenlijk alles behalve fijn en ontspannen. Ik moest door mijn extra angst heel erg wennen aan hoe ik in de bochten mee moest hangen en leunen en op een gegeven moment heb ik me toch maar gewoon aan Saj vastgehouden. Er zitten namelijk zo'n 762 bochten in de weg naar Pai, waaronder een enorme hoeveelheid 'sharp curves'!!! My my my, als je een beetje angstig bent is dat geen pretje. Maar naarmate we verder kwamen ging het beter met mij en aan het eind begon ik al aardig relaxed te worden. Toch was ik blij dat we er waren en ik van de motor af kon, wetende dat ik twee dagen later dezelfde weg weer terug mocht.

Pai was een hippiestadje dat enorm dol is op zichzelf. Ik heb werkelijk nog nooit een stad/dorp gezien waarin zoveel souvenirs over zichzelf bij elkaar gepakt zijn. Elke magneet, elk t-shirt, elk beeldje, alles gewoon laat je zien dat je in Pai bent en draagt de naam ergens. Ik vond het enorm grappig om te zien. Zeker omdat de souvenirs vergeleken met andere souvenirs behoorlijk artistiek zijn en ook vaak grappig waren. Ik kon het dan ook niet laten om zelf een t-shirt te kopen, maar ik heb alleen de thaise naam voor Pai er groot op staan en de vertaalde versie in het klein. Overigens weet ik ook door de souvenirs dat er 762 bochten zijn van Chiang Mai naar Pai, want ook daar adverteren ze mee. De eerste avond hebben we wat rondgelopen souvenirs bekeken en wat gedronken. De hele stad lijkt te bestaan uit barretjes en restaurants, alleen leek het alsof er op dit moment niet genoeg mensen waren om alles te vullen. Beetje rare gewaarwording was dat.

De volgende dag zijn we op de motor richting de watervallen gegaan. Uiteindelijk is dat er maar 1 geworden omdat we daaar nogal lang hebben rondgehangen. Er waren daar veel mensen en je kon heel goed zwemmen. En het leukste hier was dat de poelen nogal diep waren en je kon er dus in springen of glijden. Alle thaise jongens die daar rondhingen deden echt de meest machtige trucs, geniaal gewoon. Maar wij vonden dat de glijbaan over de rotsen er aardig gemakkelijk uitzag en wilden dat natuurlijk ook doen. Maar toen we er zaten durfde ik toch niet meteen, dus hadden we een van de thaise jongens nodig om het nog eens voor te doen. Dat wilden ze wel in ruil voor een sigaret, dus we kregen ons voorbeeld en ja: het leek echt heel makkelijk. En dat was het ook! Zo gaaf, een echte natuurlijke glijbaan... Ongeveer 2,5 meter bij een waterval naar beneden glijden en veilig in een verkoelende poel belanden. Waar we wat minder alert op waren is dat het wat moeilijker was er uit te komen. Dat lijkt overigens helemaal niet moeilijk als je de thaise jongens ziet, die lijken de rotsen wel op te rennen zonder uit te glijden. Wij probeerden het eerst de ene kant langs, maar dat lukte niet, dus toen maar de andere kant om. Dat was wel goed te doen, maar wel spannend omdat je vlakbij een andere neerval van water uit het water moet klimmen en zorgen dat je niet uitglijdt. We besloten ook niet nog een keer van de glijbaan te gaan om niet nogmaals omhoog te moeten klimmen. Daarna op de motor naar Pai Canyon. Mooie 360 graden uitzichten waar ik erg van heb genoten. Inmiddels kon ik trouwens ook genieten van het motorrijden! Die avond hebben we weer wat door de stad gedwaald, lekker gegeten en een leuk barretje uitgezocht om wat te drinken. En de volgende dag was het alweer tijd om terug te gaan.

Vanavond ga ik een nachtbus richting Bangkok pakken en ga daarna (waarschijnlijk) richting Ko Samed. Meer naar het zuiden is het weer allemaal een beetje onvoorspelbaar dus kies ik voor eilanden iets hoger. En als ik daar blijf zit ik ook gelijk dichter bij Bangkok om terug te vliegen, dus komt dat alleen maar goed uit. Daarbij zit ik dicht bij Cambodja, dus ik kan als ik wil altijd daar de oversteek naartoe nog maken. Ik hou jullie op de hoogte, maar ik vermoed dat er minder spannende verhalen zullen komen aangezien ik weer meer richting het strand en de ontspanning ga!

PS. Over minder dan twee weken ben ik al thuis!