Borneo zoals het hoort

Na Singapore ben ik direct naar Borneo (Kuching) gevlogen. In de stad is alles behoorlijk netjes en wel wat minder strikt dan Singapore, maar eigenlijk zijn er ook wel veel gelijkenissen. Het is hier ook behoorlijk georganiseerd, veel meer dan in Indonesie, en het is ook veel duurder dan Indonesie.

De eerste dagen heb ik in de stad doorgebracht en een aantal bezienswaardigheden in de buurt bekeken. De eerste dag ben ik naar de Orang utan's geweest, wat echt te gek was. Het is een soort park waar de Orang utan's wel worden gevoed en waardoor ze dus in deze omgeving blijven, maar ze zijn wel vrij. Toen we aankwamen was het bijna voedertijd, dus daar zijn we eerst gaan kijken (we zijn trouwens een frans meisje en ik). Op het moment van voeren werd een van de grootste en meest agressieve apen gevoed, genaamd Ritchie. Dat beest was echt massive... Maar wij stonden op een veilige afstand en het was echt gaaf om hem te zien. Later hebben we nog rondgelopen en de apen waren allemaal vrij dicht bij ons (we moesten wel altijd minimaal 5 meter afstand houden, vooral als ze op de grond waren). We hebben dus heel goed zicht op hen gehad en het was heel leuk om hen te zien, soms reageren ze ook echt op je en kijken ze je echt aan. Heel cool, apen blijven gewoon leuk om te zien, zelfs de grootste en logste beesten.

De volgende dag ben ik naar de crocodile farm gegaan. Hier heb ik ook mijn ogen uitgekeken. Dit was wel meer een dierentuin en alle beesten zaten achter hekken, maar als je spreekt over krokodillen dan kan ik zeggen dat ik daar heel blij mee was. Ik heb heel veel krokodillen, groot en klein, gezien. Een aantal modellen waren ook wel heel bijzonder, zoals bijvoorbeeld de krokodil zonder staart of de krokodillen met een hele smalle bek. Er waren in deze krokodillen farm ook nog wat andere dieren te zien. Ik vond vooral de otters heel leuk, die reageerden ook echt op mij en op dingen die om hen heen gebeurde. Alleen een beetje jammer dat ze echt gruwelijk stinken... En ik heb een aantal vissen gezien waar je u tegen zegt, deze zoetwatervissen waren maar liefst 2,5 meter lang... Het is dan ook de grootste zoetwater vis die er bestaat en ze kunnen tot 5 meter lang worden, echt impressive. Bijna als laatste ben ik naar het voeren van de krokodillen gegaan. Ze trainen de krokodillen om te springen naar hun voer en dat kan er zeer indrukwekkend uitzien. Het proces voordat ze daarwerkelijk voor het vlees gaan duurt vrij lang, ze kijken, kijken, kijken, gaan heel, heel langzaam dichterbij, dan komt heel traag de neus/bek uit het water en als die ongeveer halverwege uit het water is dan gaat hij ervoor (of niet als het tegenzit). Maar zeer indrukwekkend om te zien, ze kunnen vrij hoog springen ook.

Het regent hier trouwens elke dag. Eigenlijk elke dag aan het eind van de dag, rond een uur of 3 of 4. De eerste twee dagen waren dat echt superzware regenbuien, zo dat er gewoon centimeters water op straat bleven staan. De laatste dagen ben ik niet in de stad zelf geweest, maar in een National parc hier in de buurt, maar het lijkt allemaal wat minder te zijn geworden. Voor de temperatuur is de regen wel lekker, maar ik ben er toch niet heel blij mee. Het is namelijk geen typische tropische regen hier, die slechts een half uur of een uur duurt, nee het kan hier de hele avond doorgaan... Maar ik begin er ook een beetje aan te wennen... Ik ben nu terug in Kuching en ik heb besloten om naar een iets duurder, maar zeker ook beter hostel te gaan. Zij hebben ook veel films liggen dus als de regen te erg is kunnen we er gewoon een filmpje in drukken :)

Maar dan, waar jullie waarschijnlijk allemaal benieuwd naar zijn, mijn avonturen in het National Park Bako. Nou zet je maar schrap, dat was zeer bijzonder... Donderdagmorgen heel vroeg ben ik opgestaan en heb de bus richting Bako gepakt. De bus rijdt niet helemaal tot aan het park omdat ze daar simpelweg niet kunnen komen, dus het laatste gedeelte moet je met de boot over de rivier en de zee afleggen. Wat een zeer bijzonder maar ook wel gek boottochtje is. Het water is overal zeer ondiep en je kunt dus ook maar op bepaalde tijden varen en slechts op enkele tijden is het mogelijk bij de ferryhaven in Bako aan te leggen. Wij waren daarvoor al te laat en we moesten dan ook via de zee het laatste stuk lopen. Het is ook heel onduidelijk waar de rivier een zee wordt, het water is overal even bruin (waarschijnlijk omdat het zo ondiep is) en de rivier is ook vrij breed waardoor het verschil niet heel duidelijk te zien was. Overal liepen mensen in het water rond (wat ik heel bijzonder vond, want wij werden bij de boot met een bord gewaarschuwd voor krokodillen) om te zoeken naar voedsel, om te vissen enz. We werden dus uiteindelijk op het strand afgezet en liepen toen richting het registratie kantoor. Voordat je namelijk het park ingaat om een trail te lopen moet je registreren welke trail je gaat lopen en hoe laat je weggaat. Als je terugkomt moet je dan weer tekenen, zodat men weet dat iedereen weer veilig uit het park is gekomen. Ik heb de eerste dag gekozen voor een tocht van 5,8 kilometer, die ongeveer 3,5 uur zou duren. Oeioeioei, wat een tocht was dat zeg... In Nederland loop je 5,8 kilometer gemakkelijk in een uurtje... Hier heb je alleen te maken met wat andere omstandigheden. Allereerst is het een bos waar je geen paden hebt, je loopt over een trail, wat wel een soort vrijgemaakte route is, maar je moet omhoog en naar beneden, over boomwortels, onder takken door, soms is de weg versperd door takken die bij de vorige storm naar beneden zijn gekomen enz. Het tweede is dat het geen vlakke grond is, je moet veel klimmen en dalen. Ten derde, het klimaat... Deze laatste is echt het meest funest, het is echt ongelooflijk wat dat met je doet. Toen ik het bos inliep was ik ongeveer binnen 10 minuten volledig doorweekt en liept het zweet me bij alles neer. Werkelijk een sauna is er niets bij. En zeker na alle regenbuien was het extreem vochtig in de bossen. Maar ik had een doel en dat zou ik halen ook! Hoe hoger ik kwam hoe beter het ging, omdat je daar weer een beetje buiten de bomen komt, wat inhoudt dat er meer open lucht is en dat het dus minder vochtig is. Dat stuk van de trail was dus nog wel aardig vol te houden. Tijdens de tocht viel het me wat tegen wat ik allemaal heb gezien, een paar insecten, een paar vleesetende planten, wat paddestoelen en verder vooral bomen. Niet heel veel dieren of iets dergelijks dus. Ik was daarin wel een beetje teleurgesteld, maar de omgevingen zelf waren heel mooi. Ik heb mangrovebossen gezien (heel anders overigens dan degene die ik kende van Expeditie Robinson), mooie uitzichtpunten en mooie rotsformaties waar het verse bergwater langs naar beneden gaat. Ik heb de tocht in de tijd die ervoor staat volbracht, 3,5 uur, en ik was dus ook wel aardig trots op mezelf. Ik ben gaan lunchen en heb die middag lekker uitgerust. Ik was namelijk ook van plan om de nightwalk te gaan doen en het leek me niet verstandig om dan nog een trail te doen die middag.

Voor we aan de nightwalk begonnen was het eerst tijd om zonsondergang te bekijken, want we hadden het geluk dat de regen vroeg was opgehouden. Volgens de lonely planet zou dat namelijk vanuit Bako prachtig zijn. Ze hebben niets te veel gezegd. Werkelijk een schitterende zonsondergang, met prachtige kleuren! Ik heb er echt van genoten en gelukkig een paar prachtige kiekjes van kunnen maken.

De nightwalk was zo vreselijk de moeite waard! Eigenlijk was het heel spannend en ik was dan ook blij dat er gidsen bij waren. Na een tijdje had ik ook echt volledig vertrouwen in hen. Ik heb enorm veel bijzondere dieren gezien. Ik zal proberen (zonder de foto's terug te zien) te herinneren welke beesten we allemaal hebben gezien). Een kleine uit, een giftige slang (van ongeveer 1,5 meter afstand!!), baardvarkens, vliegende mura (hopelijk heb ik de naam goed), mousedeer (kleinste hert ter wereld), 2 enorme insecten van ongeveer 20 centimeter groot, grote spinnen, kikkers, slapende vogel, schorpioenen, lichtgevende takken, catfish, een wilde kat en ik denk nog wel wat dingen die ik nu vergeet... Behoorlijk veel gezien dus! Onze gidsen waren ook heel enthousiast en achteraf vertelde hij mij dat hij bijna een record had behaald die avond. Als we nog een specifiek dier hadden gezien dan was het zijn record geweest... Wij hebben dus enorm veel geluk gehad. Overigens had ik 's middags bij de kantine ook al een varaan (waar iedereen toch wel voor omliep) en aapjes (maquaque ofzo, weet niet hoe ik het schrijf) gezien. Al met al dus echt een geweldige dag met zeer bijzondere ervaringen. De foto's hiervan, voor zover ze natuurlijk zijn gelukt bij nacht, zal ik ook zo snel mogelijk uploaden want ik kan mij jullie nieuwsgierigheid wel voorstellen :).

De volgende dag ben ik voor een korte trail gegaan, een uur heen en een uur terug. Het was wederom een zeer zware tocht door de enorme vochtigheid. Deze keer heb ik een tocht naar een strand gemaakt. Was een mooie tocht en ik heb deze keer niet veel meer gezien, maar ik heb wel de proboscis apen (langneus apen) gezien. Niet van heel dichtbij helaas, maar wel leuk om ze te zien. Het strand was erg mooi om te zien. Na deze tocht had ik het wel gehad met alle hitte en vochtigheid, dus ik besloot bij de kantine te wachten tot de boot zou vertrekken. Heerlijk even bijkomen en ondertussen genieten van alles wat er om me heen gebeurde. Er was namelijk een tweeling die altijd bij de kantine was (zoons van de eigenaar) die heel leuk waren om naar te kijken, hoewel ze een heel slecht kapsel hebben. En natuurlijk zijn de aapjes heel grappig, aangezien ze continue proberen eten bij mensen van de borden te stelen. Dit lukt hen overigens ook regelmatig omdat te veel mensen het niet doorhebben of niet weten wat ze moeten doen. De eigenaar van de kantine en zijn twee zoontjes deden hun best om de apen weg te houden, maar ze kunnen het niet continue in de gaten houden. Ze gebruikten een kattapult als afschrikmiddel, zonder ermee te schieten, heel grappig want de apen vluchten weg zodra ze een gespannen kattapult zien. Gemakkelijk afschrikken dus.

Rond twee uur gisteren zijn we teruggegaan met de boot. Helaas ging het deze keer iets minder soepel. Het water was eigenlijk iets te laag en ik moest daarom op de punt gaan zitten. Ik vond het geen heel prettig idee na de waarschuwing over de krokodillen, maar ik heb het overleefd en geen krokodil gezien. Er hingen op een gegevens moment enorme zwarte dreigende luchten boven ons en toen ging de propeller van de motor stuk... Gelukkig was die heel snel gemaakt en kwamen we heel snel aan bij de bootstop, en omdat ik op de punt zat heb ik het helemaal droog gehaald. De rest is nog een beetje nat gespat doordat we te snel door de golven gingen, ik had dus weer eens geluk :).

Gisteravond eigenlijk niets meer gedaan, een film gekeken en toen naar bed, ik was kapot. Na deze dagen was ik zeer voldaan, maar ook erg moe!!!

Vanavond ga ik met een meisje die in mijn hostel werkt naar een lokaal festival waar ik erg benieuwd naar ben. I'll keep you posted! De foto's komen snel!

Singapore

Deze stad/ dit land/eiland is echt een verhaal apart. Het is een grote stad met veel hoogbouw en dure gebouwen, de prijzen zijn hier een stuk hoger de huizen zijn beter, kortom een rijke stad... Ik waande me in een grote stad in Europa toen ik aankwam. De huizen hadden gewone dakpannen, er waren hoge gebouwen te zien, het verkeer verliep georganiseerd en de straten zijn schoon.

Later zou ik ontdekken waarom de stad zo enorm schoon is omdat er enorme boetes staan op iets op de grond gooien. Dat is gelijk de andere kant van deze stad. Er zijn zoveel verboden en restricties, dat je hier bijna niet meer kunt leven. Ik dronk bijvoorbeeld een slokje water uit mijn flesje in de metro, maar toen werd ik er door iemand die bij mij was op gewezen dat ik de wet op dat moment overtreedde, absurd gewoon. Maar toch maar snel mijn flesje dichtgedraaid want er schijnen ook overal camera's te hangen en politie in burger te zijn en ik heb geen zin in dure boetes. Naast het nadeel van al de regels die Singapore kent vond ik het er echt geweldig.

De eerste dag ben ik samen met Per, want die heb ik opgezocht in de dorm waar hij woont (ja, hij woont daar...), richting Little India gegaan om een aantal tempels en moskeeen te bezoeken. Voordat we daar waren kwamen we alleen nogal wat marktjes en winkeltjes tegen waar we niet voorbij konden lopen. Little India is zo schitterend en kleurrijk en ik scheen ook ineens koopdrift te hebben. Wat overigens niet handig is in Singapore omdat alles daar toch net even duurder is. Toch kon ik het niet laten om wat dingen te kopen en wij hebben ons goed vermaakt met rondwandelen door de kleurrijke markt en de van alles wat winkel met de gekste supplementen. Per heeft hier een eye-brightener gekocht, tja... Ik ben benieuwd of hij er scherper van gaat zien. Als dat zo is moet ik op de terugweg ook maar via Singapore vliegen :)

De tempels die we hebben gezien waren mooi en zeker de moeite waard om een wandeling naar te maken. Later zijn we richting de moskeeen geweest. De eerste moskee was wat kleiner en ik had mijn sjaaltje meegenomen om over mijn hoofd te doen. Ik zou voor het eerst een moskee binnengaan. Ik was blij dat Per er ook was, want het voelde toch heel raar moet ik zeggen. Helemaal fijn was dat we beide via dezelfde ingang naar binnen konden gaan. We werden daar ontvangen door twee moslims die ons de gebedszaal van de vrouwen boven lieten zien en ons ook gelijk gingen vertellen over de islam. Ik vond het zeer bijzonder hoe deze mannen in 5 minuten mij volledig tegen zich gekeerd kregen terwijl zij dachten mij een uitleg te geven. Ze begonnen namelijk te vertellen dat ze vrouwen goed behandelen in de islam, maar het kwam er op neer dat vrouwen nou eenmaal maar een halve man zijn. Dat is gewoon feit, dat heeft God/Allah zo bepaald. Tja, dat moet je niet zeggen tegen een westers iemand, het gaat er bij mij dus echt niet in. Ik heb natuurlijk alles vriendelijk aangeluisterd en hen bedankt voor de uitleg, maar ik had er een nare smaak bij. De volgens moskee moest ik wel via een andere ingang naar binnen, die ik niet kon vinden, dus waarschijnlijk ben ik verkeerd naar binnen gegaan. Deze moskee was wat groter (grootste van Singapore) en mooier maar als toerist kom je niet heel ver, je mag maar op bepaalde plekken komen en kan dus niet alles zien of dichterbij komen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik kerken en tempels tot nu toe van binnen mooier vind, meer details en meer te zien. Maar mogelijk heb ik nog geen echt bijzondere moskee gezien. Daarna was het tijd om terug te gaan richting onze dorm en even bij te komen van een behoorlijke wandeltocht. Op onze weg naar huis kwamen we een enorm gebouw tegen dat we vanaf de binnenplaats aan het fotograferen waren. Per liep er naar binnen en ik later ook. Het bleek een kantoorgebouw te zijn, maar het leek meer op een ongelooflijk luxe hotel. De centrale hal was zo abnormaal mooi en had een metershoge verlichtte wijnkast, supergaaf! Wij konden ons niet voorstellen dat het een kantoor was. Helaas mochten we binnen geen foto's maken, dus ik kan het jullie niet laten zien...

Die avond zijn Per en ik door de stad gewandeld om Singapore by night te zien en wat van de verschillende festivals mee te krijgen. Wij hebben een felgekleurde stoet voorbij zien komen met gele leeuwen en gigantische gekleurde poppen. Daarnaast hebben we een aantal shows gezien op een podium, waaronder een zeer indrukwekkenden diabolo show. Deze groep was gruwelijk goed en het zag er prachtig uit! De stad zelf heeft ons ook wat leuke kiekjes opgeleverd en ik werd spontaan verliefd op de stad toen ik hier 's avonds rondliep. Elke 5 minuten stonden we wel weer stil om een mooie foto te maken van een uitzicht of een gebouw. Echt ik vind Singapore mooi! Ik baalde er dan ook stevig van dat ik en mijn goede camera thuis had gelaten en mijn gorillapod niet mee had genomen. Ik moet de foto's nog bekijken, maar ik hoop dat het nog wat is geworden. Volgens mij zitten er nog wel wat acceptabele kiekjes bij. En ik kan weer een heleboel foto's met jullie delen dankzij mijn lieve hoit en mim! Superbedankt voor de extra foto's! We wilden misschien nog wat gaan drinken, maar we waren eigenlijk allebei kapot van de hele dag en we zijn dus maar richting huis gegaan. Onderweg kwamen we bij een Italiaan langs die ons al zijn smaken ijs liet proeven en uiteindelijk konden we het niet meer laten om een ijsje te kopen (goede tactiek dus...), wat heerlijk was. Daarna thuis nog een biertje en toen plat.

Ik ben de volgende morgen, op zondag, alleen de stad in gegaan omdat Per eerst richting school was. Ik had heerlijk lang geslapen en ging rond 11 uur op pad. Richting de kerk die ik de vorige avond had gezien maar niet van binnen kon bekijken. Deze keer kon ik ook niet echt naar binnen omdat er een dienst was. Maar ik besloot om een dienst bij te gaan wonen, ik was wel nieuwsgierig. En net als in de moskee, was ik er snel klaar mee. Ik heb het bijna helemaal uitgezeten, maar ik heb me bont en blauw geirriteerd. De hele preek lang heeft die meneer de dominee gepraat over hoe iedereen aan anderen moest gaan verkondigen dat ze de messias hadden gevonden, en dat ze anderen mee moesten nemen naar de kerk en naar diensten ed. Ik had in het begin een boekje gekregen met een aantal flyers erin. Tijdens de dienst is werkelijk elke flyer aangehaald en men is er op gewezen dat het goed is om niet gelovige familie en vrienden mee te nemen. Ik heb bijna met open mond zitten luisteren naar deze zieltjes winnerij, ze hebben zelfs 'Jesus-Discovery' bijeenkomsten. Waar ik had gehoopt op een mooi verhaal uit de bijbel, wat iemand misschien zou doen geloven, kreeg ik een preek over hoe ik anderen kon uitnodigen en mee kon nemen naar de kerk. Dus ook hier hebben ze mij een beetje tegen zich gekeerd. Ik heb me voorgenomen om in Nederland ook weer eens naar de kerk te gaan, want ik kan me dit van vroeger niet zo herinneren, dus ik moet toch eens kijken of dit in Nederland op dezelfde manier gebeurt.

Die middag ben ik samen met Per naar de botanische tuin van Singapore geweest. Wat een attractie met 3 michelin sterren is. En ik moet zeggen, die hebben ze verdiend! Wat was dat prachtig. WIj hebben vier uur lang in de tuin rondgewandeld, en helaas nog maar een klein gedeelte gezien. Natuurlijk hebben we de orchideeentuin niet overgeslagen, want zoals jullie inmiddels weten ben ik daar gek op. En deze keer was hij bovenverwachting goed. Ik heb de mooiste, vreemdste, apartste en awardwinnende orchideeen gezien! De tuin was verder op sommige stukken bijna een park waar je heerlijk kunt rondhangen. Ik denk dat ik hier elk weekend zou zijn als ik in Singapore zou wonen. Na de orchideeentuin werd het al snel donker en konden we niet meer zoveel zien, dus zijn we uiteindelijk maar vertrokken. Maar ik ga zeker terug als ik ooit weer in Singapore ben.

Gisteren had ik een vlucht richting Kuching (Maleisie), waar ik dit nu schrijf, om 17 uur. Dus ik had nog best veel tijd. We hadden gepland om nog wat te gaan doen. Maar toen we richting de markt gingen omdat ik nog een magneet voor mijn verzameling moest halen werden we op straat aangesproken met de vraag of we ook een gratis knipbeurt wilden. We moesten er beide wel om lachen en stemden toe. Best grappig, zo zit je ineens in de kappervakschool in Singapore. We kregen alleen iets te laat te horen dat het ongeveer 1,5 tot 2 uur zou duren, oeps. Nouja, we hadden de tijd en ik hou er wel van als iemand zo lang in mijn haar prutst. Ik werd alleen na een tijdje wel wat onzekerder, toen de voorkant van mijn haar niet op de gelijke lengte geknipt was. Maar uiteindelijk is alles goedgekomen en heeft het onzekere meisje alles goed bijgewerkt, zonder dat ik centimers haar ben kwijtgeraakt. Je ziet bijna niets van mijn knipbeurt, maar de puntjes zijn er weer even af!

Vandaag ga ik op zoek naar een Maleisisch telefoonnummer en de stad Kuching even ontdekken. De komende dagen hoop ik wat tripjes naar National Parcs te kunnen maken en hopelijk zie ik daar nog wat bijzondere dieren. Ik hou jullie daarvan natuurlijk op de hoogte!

Gili's

Maar het begint natuurlijk altijd enige tijd daarvoor, want je moet eerst ergens naar toe reizen. En op die tripjes kan altijd van alles gebeuren, in Indonesie tenminste... Ik moest 's morgen om half 9 bij de pier zijn zodat ik op tijd voor de boot zou zijn, die om 9 uur zou vertrekken. Natuurlijk is die tijd helemaal niet bedoeld om ervoor te zorgen dat ik op tijd ben, maar om mij een retourkaartje aan te smeren. Ik geloofde eigenlijk wel dat het voor mij goedkoper zou zijn om het daar te regelen omdat ze op het eiland natuurlijk een alleenrecht hebben en dus de prijzen omhoog kunnen gooien. Dus ik heb maar van de gelegeneheid gebruik gemaakt. Natuurlijk kwam de boot te laat aan en natuurlijk vertrok de boot nog eens veel later. We zijn uiteindelijk tegen 10 uur vertrokken. Maar dat tripje was heerlijk. Ik heb lekker met mijn eigen muziek genoten van een heerlijk zonnetje met een frisse wind op een behoorlijk aangename ferry, zo bleek later... Het tochtje duurde minder dan 4 uur en was daarmee binnen de beloofde tijd aangekomen op Lombok. Daar werden we opgewacht door de buschauffeur om verder te reizen naar een plekje aan de andere kant van het eiland, Bangsal. Die rit werd ook heel leuk, want we hadden een zeer grappige chauffeur, die mij mijn muziek liet inpluggen en hij ging helemaal los op Micheal Jackson. Dolle pret. Daarnaast bleek Lombok ook nog eens prachtig te zijn en langs de weg zaten op veel plekken wilde aapjes.

In Bangsal kwamen we er weer extreem achter dat Indonesie zijn eigen regels kent. Allereerst werden we gedropt in een cafeetje omdat we moesten wachten tot de golven wat waren bedaard ofzo. Daar stikte het natuurlijk van de verkopers van kettingkjes en armbandjes, die ook mij met woordjes in het nederlands (oe gaat et?/Lekker) probeerden over te halen. Er was één verkoper die bijzonder geinteresseerd was in mijn koptelefoon en hij heeft dan ook even naar mijn muziek geluisterd. Vervolgens vroeg hij of ik ook euromuntjes had, en ik had wonderbaarlijk genoeg nog een paar. Dus ik geef hem een muntje van 50 cent. Maar nee hoor, meneer werd gelijk hebberig en wilde de euro hebben. Dus ik zei, ik wil hem wel aan je geven, maar dan wil ik twee kettingkjes uitzoeken. Na wat onderhandelen en betogingen van zijn kant dat ik het absoluut stil moest houden is dat ook de deal geworden, wat hier overigens helemaal niet goedkoop is. Maar het is zo grappig dat hij er zo geheimzinnig over deed en dat ik met euro's kon betalen, dat ik spontaan wel een kettingkje wilde... Na enige tijd (ruim een half uur denk ik) werd aangegeven dat we er vandoor zouden gaan. Dus wij met al onze bepakking richting de kust waar de boten op ons lagen te wachten. Daar aangekomen wist alleen niemand hoe of wat we gingen doen en uiteindelijk hebben we met onze tassen in het zand nog een uur moeten wachten. Waarop is me tot nu toe nog steeds niet duidelijk, de boten lagen al die tijd klaar en iedereen bij mij op de boot was er ook al die tijd al... Maarja, je leert er om te lachen en de goede kanten van in te zien. We hebben de groep onderling in die tijd namelijk wel een beetje leren kennen, wat op het eiland wel weer zo gezellig was :) De boottrip die toen volgde was nog wel het meest exciting van die dag. De golven waren namelijk nog niet heel erg bedaard en we schommelden aardig heen en weer en het water kwam aan alle kanten de boot in waaien. Ik moet zeggen dat ik volgens mij aardige zeebenen heb, want ik heb totaal geen last gehad van misselijkheid of iets dergelijks. Ik vond het wel een leuk tochtje eigenlijk... Ik heb er een filmpje van gemaakt, maar ik denk niet dat ik dan vanaf hier kan uploaden, dus dat komt denk ik pas als ik terug ben...

Tijdens de reis naar het eiland had ik al met Michaela (een meisje uit Oostenrijk) afgesproken een kamer te delen en daar kwam later Simone (Duitsland) bij. Wij deelden dus met zijn drieen een kamer, wat aardig scheelde in de kosten. En het was wel zo gezellig, want we konden steeds ook met zijn drieen optrekken. De eerste avond hebben we heerlijk van de bbq gegeten, echt heel luxe en eigenlijk te duur, maar overheerlijk!! Die avond zouden we uitgaan, maar we waren alledrie kapot van de lange trip die we die dag hadden gemaakt, dus we lagen er vroeg in. De volgende dag hebben we een fiets gehuurd om rond het eiland te fietsen. Het was zo heerlijk om sinds ruim een maand weer eens op de fiets te zitten. Maar die vreugde was maar van korte duur, al snel zou blijken dat je dit eiland beter te voet kunt verkennen. Het was namelijk op de meeste plaatsen zo vreselijk zanderig (los zand) dat we niet konden fietsen maar moesten lopen en onze fietsen voort moesten duwen. Er is natuurlijk geen grappenmaker die dat vooraf even aan ons vertelt... Dus wij hebben vervolgens iedereen op onze weg of in de barretjes afgeraden een fiets te huren. Onze dag bestond verder een beetje uit rond hangen bij strandtentjes om bij de komen van de hitte op de fietstocht. Het eiland bleek echt schitterend te zijn, superwitte stranden, helderblauwe zee en prachtige uitzichten op de andere eilanden.
Voor de volgende dag hadden we een snorkeltrip geboekt. Daar zijn geen foto's van omdat mijn camera niet onder water werkt, maar het was werkelijk fantastisch!!! We zijn bij alle drie de Gili eilanden gedropt om verschillende dingen te zien. De eerste drop was bij ons eigen eiland, Gili Trawangan, waar we allemaal voor onszelf even hebben rondgezwommen en mooie vissen hebben gezien. De tweede spot was bij Gili meno (het middelste eiland) en hier gingen we samen met de gids eropuit om schildpadden te spotten. En ik heb ze gezien, drie verschillende joekels van schildpadden, van een doorsnee van denk ik 70/80 centimeter. Supergaaf om dat te zien. De derde snorkelspot was bij het eiland Gili air en deze was bijzonder mooi. Hier geen schildpadden, maar heel veel vissen en je kon langs een soort afgrond zwemmen waar je heel diep naar beneden kon kijken en daarmee heel goed zicht had op alle vissen. De gids is ook weer mee gegaan, dit keer om ons echt enorme scheldieren te laten zien. Best bijzonder, maar ik vond de vissen mooier, dus ik was snel afgeleid.

Die avond hebben we een film gekeken en een borrel gedronken, maar ik ben niet te laat naar huis gegaan omdat ik de volgende dag weer zou gaan en ik zag de bui al hangen als ik met een kater op zo'n gammel bootje moest...

Maar de rollen waren volledig omgedraaid. De boot vanaf Gili Trawangan naar Lombok was behoorlijk stabiel en de tocht verliep rustig. Ik zat op een plek waar ik niet nat werd dus ik had het helemaal goed voor elkaar. Daarentegen viel deze keer de ferry nogal tegen. We hebben eerst ruim een uur moeten wachten voordat de boot er was, die nogal te laat was in verband met de hoge golven en uiteindelijk vertrok de boot 2 uren later dan was gezegd. Eenmaal op de ferry bleek ook dat deze ferry niet zo goed was, metalen leuningen waren doorgeroest, planken misten van de bankjes en de schoorsteen zorgde ervoor dat zo ongeveer het halve dek onder de roet zat. Ongelooflijk dat ding, maar hij was groot en log en dus voelde ik me daardoor wel aardig veilig. Gelukkig maar, want ik had nog een uur of 4 voor de boeg. We hebben het allemaal heelhuids gehaald en ik heb wederom geen last gehad van zeeziekte, prima. Daarna nog een busje naar Kuta en toen zoeken naar een hotel. Uiteindelijk was het 's avonds 10 uur dat ik in mijn kamer was en was ik 14 uren onderweg geweest inclusief wachten... Ach ja, je raakt gewend aan de vertragingen en het wachten. Ik verbaas mezelf er hier over hoe ik het geduld kan opbrengen zonder in no time het kookpunt te bereiken. Ik ben benieuwd of ik dat geduld straks ook kan opbrengen voor de NS...

Morgenochtend vlieg ik naar Singapore, waar ik Per weer zal meeten en daarna ga ik hopelijk door naar Borneo, waar ik oerang oetans hoop te gaan zien!!! Maar voor nu dus voor het laatst vanuit Indonesie, ik zal het hier gaan missen. En ik heb besloten dat ik weer eens terug moet, zeker om nog een keer naar Bali te gaan, maar ook om Lombok en Sumatra te bezoeken, want ik heb nog maar zo weinig gezien van dit land...

I'm safe!

Hoi allemaal,

Ik hou het even kort, morgen komt een langer verhaal, maar ik wil jullie allemaal even geruststellen. Alle berichten die jullie over Indonesie horen spelen zich af op Sumatra. Ik zou daar eerst misschien naar toe gaan, maar dat heb ik niet gedaan. Ik ben naar de Gili eilanden in de buurt van Lombok gegaan.

Ik heb daar helemaal niets van de aardbevingen gemerkt en moest dan ook vanuit Nederland (waar men het nieuws volgt) horen dat de aardbeving was geweest. Ik ben zelf ook wel geschrokken toen er een kort tsunami alarm bleek te zijn (zeker omdat ik op een superklein eiland zat op dat moment) maar het viel gelukkig allemaal mee. Ik ben vandaag richting Bali teruggegaan en blijf hier nog twee dagen. Daarna vlieg ik door naar Singapore (3 oktober). Op dit moment is alles hier dus prima, dus maak jullie verder geen zorgen.

Ik hoop dat de aarde nu weer even genoeg gespeeld heeft zodat ik rustig mijn reis kan vervolgen. Ik hou jullie op de hoogte en misschien heb ik morgen tijd om jullie wat meer te vertellen over Gili Trawangan, want dat was weer eens een geweldig uitstapje!

I've never seen anything like it...

...en de naam is Kuta! Het is echt ongelooflijk wat ik daar zag. Toen ik aankwam dacht ik dat ik gek werd. Het is daar werkelijk afgeladen met toeristen, vooral uit Australie... En de straten zitten van voor tot achter vol met winkeltjes, hotels en restaurants. Er was bijna geen local meer te vinden in de stad, behalve degene die in het restaurant, hotel of winkeltje werkten...

Daarnaast liep ik er tegenaan dat het einde van de Ramadahn uitbundig werd gevierd door alle Javanezen, wat inhoudt dat ze massaal naar Bali trekken voor de vakantie. Zeker Kuta is bij hen populair, wat in ieder geval het percentage indonezen weer wat opkrikte maar er ook voor zorgde dat werkelijk elke kamer in deze verdomde stad (dat vond ik er in eerste instantie van) bezet was. Mijn eerste nacht heb ik dan ook op de kamer doorgebracht bij een Javanees, die afkomstig was uit Surabaya. Ik was heel blij met zijn aanbod om bij hem te slapen, omdat ik anders die nacht niet had kunnen slapen. Maar ik voelde me toch niet echt prettig, hij had namelijk gewoon een tweepersoonsbed (in plaats van twee losse bedden). Maar ik had me toen ik ging slapen gewoon helemaal ingerold in mijn laken en ik heb de nacht weer overleefd en gelukkig goed kunnen slapen, want ik was echt zo moe. Ik had nog even geprobeerd om mee te gaan op stap en het zo laat te maken dat ik de nacht wel kon overslaan, maar dat liet mijn lichaam niet toe.

De volgende dag kon ik gelukkig verplaatsen naar een eigen kamer met genoeg ruimte voor mezelf. Prima plekje was dat, met twee losse bedden (ja die kamer wel ja... ) en ruime badkamer en een eigen balkonnetje met uitzicht over de tuin. Zeer goed te doen dus. Vanaf dat moment leek ik ook ineens meer te gaan wennen aan de stad en het dus ook meer naar mijn zin te hebben. Uiteindelijk ben ik vier nachten gebleven, dus ik heb het leren waarderen. Ik ben de eerste dag nadat ik een kamer had naar het strand gegaan, wat toch wel erg mooi is in Kuta. Gezien de golven vind je hier enorm veel surfers, maar het strand zelf is ook aangenaam. Ik moest in het begin wel wennen aan de kracht van de zee. De eerste keer dat ik in het water ging lag ik bij de derde golf (die wat sterker en hoger was) op mijn gat bijna op het strand. Ik moest dus iets meer stevigheid bieden. Maar eenmaal gewend was het prima afkoelen daar.

Ik vond dat ik toch nog iets meer dan alleen strand moest gaan doen, dus ik besloot voor de volgende dag een tripje te boeken. Dat tripje heeft met ongeveer 20 euro gekost (vrij duur hier) maar is zeer de moeite waard geweest. Ik ben namelijk gaan raften! Echt super was dat, 12 kilometer stroomafwaarts door prachtig schoon water 'varen'. Rustig varen was het echter niet, zoals je ook niet verwacht bij raften... We hadden een aantal instructies die ons af en toe werden toegeroepen en waarop we moesten reageren:

forward peddle (vooruit peddelen)
backward peddle (achteruit peddelen)
lean back (achterover leunen om zonder schade onder lage bamboebruggen door te kunnen)
boom-boom (dit betekende hou je vast, het wordt hobbelig)

En gelukkig heb ik heel vaak boom-boom gehoord, wat het echt tot een mooie trip maakte. We hebben de rivier te voet over moeten steken bij een waterval waar we niet met de boot naar beneden konden, we zijn onder watervallen door gegaan (heerlijk dat verkoelende water), en als klapper op de vuurpijl zijn we bij een waterval van 4 meter naar beneden gegaan. Supervette trip, ik zou hem bij mijn volgende bezoek zeker weer doen! En helemaal leuk is dat ik weet dat mijn duitse vrienden een soortgelijke trip (waarschijnlijk op een minder mooie rivier) hebben gedaan voor ongeveer drie keer zoveel geld, hehehe...

Ik zou rond 3 uur weer terug zijn bij mijn hotel, maar het ging allemaal weer op Aziatische wijze natuurlijk. Ik werd 's morgens om 8 uur opgehaald bij mijn hotel. Toen reden we naar een ander hotel waar ook een ander busje was. Daar zouden 15 mensen opgehaald moeten worden. Ik heb ze nooit gezien, want uiteindelijk ben ik na 10 minuten met alleen mijn chauffeur en mijn busje weer weggegaan, ik begreep er toen al niets van. Maar ik was allang blij dat ik niet langer hoefde te wachten... Achteraf hoefde ik daar niet zo blij om te zijn, ik moest namelijk nu vervolgens bij en restaurantje verderop wachten en ik had geen idee op wie of hoe lang. Dat bleek uiteindelijk ongeveer 45 minuten te zijn en ik begon me tegen die tijd eigenlijk wel wat op te winden. Mijn Nederlandse bloed kwam duidelijk boven toen ik geirriteerd vroeg hoe lang het nog ging duren en wat er aan de hand was. Helemaal irritant wordt het als je er dan geen zinnig woord uit krijgt. Toen mijn volgende vervoer was gearriveerd bleken de inzittenden Javanezen te zijn die gelukkig goed engels spraken. Ik begon het verhaal te begrijpen, en het sloeg werkelijk nergens op. Zij hadden namelijk de auto waarmee we verder gingen zelf gehuurd als een prive auto. Mijn bestuurder zou hen daar brengen, maar had hen niet verteld dat ik er ook zou zijn (tja, dan was het niet meer prive he...). Dus zij hadden lekker rustig aan ontbeten en dergelijke omdat ze dachten dat ze alles die dag lekker rustig aan konden doen. Heel stom dus allemaal... En voor hen werd het nog mooier, ik moest ook weer terug. Dus konden zij hun geplande tripje naar Ubud (na het raften) op hun buik schrijven, ze moesten mij namelijk terug brengen. Zij schoten er dus nog meer bij in dan ik en we hadden allemaal goed betaald voor dit tripje, wat mij dus weer ernstig heeft verbaasd. Gelukkig was het alles allemaal meer dan waard, want anders zou ik er toch echt wel pissig om zijn geworden.

Die avond ben ik in een restaurantje gaan eten en raakte daar aan de praat met een leuke Nederlandse meid, die helaas dezelfde avond alweer door vloog naar Australie. Dus we hebben niet heel veel tijd samen doorgebracht, maar het was gezellig. Daarna heb ik Maurits en Bart weer ontmoet die de volgende dag naar huis zouden gaan. We hebben er maar een lange nacht van gemaakt in een of andere dansclub in Kuta. Ik heb me er wel vermaakt, maar het is het toch niet helemaal hoor...

Kuta is trouwens ook de plaats waar in 2002 de bomaanslagen zijn geweest in een discotheek. Daarvoor is in het centrum een heel groot monument gebouwd (ik heb er helaas geen foto meer van gemaakt) met alle namen van de overledenen er op.

Ik heb de volgende dag nog van een dagje strand genoten en heb eindelijk mijn bintang top gekocht voor een goede prijs! En toen was ik wel klaar met Kuta. Ik zit nu in Padang Bai, maar ik vind dat er hier echt weinig te doen is tenzij je gaat duiken (en ik vind dat hier te duur aangezien ik het straks in Thailand goedkoper kan doen). Dus ik ga morgen gelijk door naar het grootste Gili eiland (Trawangan). Het schijnt daar heel mooi en bounty achtig te zijn, dus daar kijk ik wel naar uit.

Ubud: everything is finished, behalve de regen...

Ik ben nu al een behoorlijke tijd in Ubud en ik moet zeggen dat dit stadje mijn hart volledig heeft veroverd. Het is behoorlijk klein maar ontzettend gezellig. Overal zijn winkeltjes (met de mooiste handwerkspulletjes), barretjes en restaurants te vinden. De mensen zijn hier echt gewend aan toeristen en groeten je allemaal heel vriendelijk. Zelfs als je hier een beetje buiten de stad komt lacht iedereen nog heel vriendelijk naar je en wordt je gegroet, kinderen zwaaien naar je of lopen zelfs enthausiast in het indonesisch brabbelend een stukje met je mee.

Ook heel grappig in deze kleine stad is dat alles gemakkelijk te voet te doen is, maar om de twee meter wordt er transport aangeboden. We hebben zelfs iemand met een t-shirt met de tekst 'Do you need transport' gezien. Echt te grappig. Maar het allerleukste vind ik dan toch dat als ik zeg: 'No, I've got feet' (ik heb voeten) dat ze daar heel hard om moeten lachen. Ze kunnen een grapje wel waarderen.

Ik heb in deze stad weer ontzettend veel mensen leren kennen, dit vooral door een specifiek restaurantje wat echt superleuk is! Het heet Warung Dewa en zit in de straat waar ik ook slaap. Het is een supergoedkoop en supergoed eettentje dat niet genoeg ruimte heeft om iedereen te bergen. Het loopt trapsgewijs omhoog en heeft intotaal twee grote tafels en twee kleinere tafels. Maar die zitten dus altijd vol, dus moet je vaak bij een tafel aansluiten. En dat is in dit restaurant ook de gewoonste zaak van de wereld. Dus binnen de kortste keren heb je dan een gesprek met allerlei mensen die daar ook genieten van hun maaltijd. En omdat het hier zo klein is loop je iedereen ook overal tegen het lijf. Ik heb hier bijna het gevoel dat ik in Leeuwarden zit, zo vaak kom ik bekenden tegen. Dit heeft ook te maken met het feit dat de twee Nederlandse jongens en het duitse koppel met wie ik samen naar Bromo ben geweest hier ineens ook weer waren. Die liep ik ook gewoon per ongeluk tegen het lijf, superleuk!

Tot nu toe zijn er twee grote nadelen aan deze stad gebleken. Nummer 1: Het regent hier tot nu toe aldoor. Nummer 2: In sommige restaurants (behalve Warung Dewa) is alles gewoon finished. Ik heb zowel gisteren als vandaag meerdere gerechten besteld die er allemaal niet waren. Vandaag heb ik besloten mijn hete thee toen terug te geven en op te stappen naar een ander restaurant. Wat irritant is dat zeg! Maargoed, mijn uiting van frustraties wil ik tot hier beperken. Ik heb nog wat dingen kunnen doen ondanks de regen de afgelopen dagen. Het is niet superveel geweest omdat dat toch niet zo prettig is met het weer.

Ik ben naar Monkey Forest geweest, en dat was zo leuk... Ik heb daar in mijn eentje wel twee uren lang rondgelopen tussen alle loslopende aapjes. Ik kon er echt uren naar staren. Sommige nog heel klein en dus schattig, andere bejaard en traag. Tja, aapjes kijken is gewoon leuk. En ik heb een paar leuke kiekjes kunnen maken. Helaas had ik zelf geen bananen gekocht, want dan had ik kunnen proberen een aapje op mijn rug te laten klimmen, maar ik heb wel een gevonden banaantje aan een aapje gevoerd (zie foto's). Er was ook een aap die mij niet zo leuk vond en die heeft mijn boekje afgepakt. Ik heb heel even geprobeerd hem terug te krijgen, maar de agressiviteit van deze aap hield mij tegen om er echt moeite voor te doen, ik heb maar een nieuw foldertje gehaald later.

Verder ben ik naar een traditionele dans geweest in Ubud, Kecak. Dat was echt heel bijzonder. Er gingen tussen de 50 en 100 mannen in een kring op de grond zitten en zij verzorgden met hun stemmen de muziek bij de dansen. Er kwamen later mannen en vrouwen helemaal opgedoft in de kledij om het verhaal wat er bij hoorde middels dans te vertellen. Supermooi om al die kleurrijke gestaltes te zien. En hoe ze hun vingers veel te ver door kunnen buigen... In de tweede ronde waren er twee jonge meisjes (jaar of 8/10) die een dans deden en als laatste kwam er een man die danste met in brand gestoken schillen van kokosnoten. Door er tegen aan te schoppen maakte hij er een waar spektakel van. Echt een bijzondere ervaring die ik absoluut niet had willen missen.

Ik ben naar de botanische tuin geweest vlakbij Ubud. Heerlijk om twee kilometer door de (lichte) regen te wandelen om in ieder geval nog iets te doen. Maar ik moet zeggen dat het het wel waard was. Hier waren de orchideeenhuizen wel open en ik heb veel mooie bloemen en planten gezien. En er was zelf een aardig stuk gewijd aan de medicinale planten. Het was een mooie tocht, die ongetwijfeld nog mooier zou zijn geweest als het niet had geregend. Want ik liep nu rond met een zicht beperkende paraplu en soms was het een beetje lastig voortbewegen tussen alle liaanbomen met mijn paraplu. Aan het eind van het park (ongeveer het laatste onderdeel) was nog een 'Loveseat', en ik denk dat ziet er vast heel mooi en romantisch uit, dat wil ik zien. Maar de weg daar naartoe leek wel wat glibberig en modderig. Maar ik denk, als ik dat heel voorzichtig doe kom ik er wel. Nou jullie voelen het natuurlijk al aankomen. Ik lag binnen twee stappen om mijn gat in de natte modder, en mijn hele kont was bruin! Ik heb zo gelachen om mezelf... En ik was voor het eerst dankbaar voor de regen omdat ik mooi met mijn poncho terug kon lopen en niet iedereen mijn bruine billen zou zien :) Voor de compleetheid heb ik ook dat maar even vastgelegd en ik verwijs jullie dan ook naar de foto's!

Vandaag heb ik zelf een skooter gehuurd en daarop een beetje rondgereden. In het begin best een beetje spannend, maar het is hier niet zo druk op de weg en dus went het snel. Het was zelfs heerlijk om even rond te rijden hier en vrij te zijn en gemakkelijk ergens heen te kunnen. Ik heb alleen niet zo lang alleen gereden want toen ik na een half uurtje iets ging ophalen bij het hotel bood een Indonees zich aan om mij rond te rijden, wat mij nog een beter idee leek. Hij had toch geen werk zei hij en ik voelde er meer voor om achterop te zitten en me niet druk te maken over waar ik heen moest. Hij heeft me naar het mooiste uitzicht over rijstvelden die ik tot nog toe heb gezien gereden en daarna zijn we nog langs een uitzichtpunt en een tempel gegaan. Het tweede uitzichtpunt kan ik weinig over vertellen, die zat namelijk midden in een wolk en er was werkelijk niets anders dan wit te zien. De tempel was wel heel erg mooi! En we zijn langs allemaal winkeltjes gereden die allemaal schalen van mozaiek verkopen en ik baal er zo van dat ik het niet mee kan nemen. Mijn eksteroogjes werden gek van al die glinsterende, kleurrijke schalen.

Verder heb ik in deze stad overdag niet zoveel gedaan, maar het avondleven is hier best leuk. Vooral de eerste avond was heel tof toen Per en ik een cafeetje met live muziek binnengingen. Er zat een jongeman met dreads super enthousiast te zingen en wij deden vrolijk mee. Was echt leuk om te zien hoe zij zelf genoten van het muziek maken. En later zijn we nog met hen meegegaan naar de enige club die Ubud rijk is (en die is hier nog maar een maand open ofzo). Het is uiteindelijk half 5 geworden en wij zijn zeer voldaan gaan slapen na een avondje dansen. Je kunt hier bijna elke avond wel live muziek vinden, hoewel vooral reggea, maar wel erg gezellig.

Mijn franse buurman (in het hostel) is vandaag weggegaan en de rest is gisteren of vandaag ook vertrokken, dus vanavond moet ik mij alleen vermaken. Maar dat komt vast en zeker goed. Ik doe vast weer wat bekenden op in Warung Dewa ofzo :) Hoewel ik nog een restauranttip van Irene heb staan die wel heel goed klinkt... In ieder geval hoop ik iedereen later in Kuta of in andere plekjes weer te treffen, zoals het nu steeds gaat. Iedereen reist ongeveer in dezelfde richting en je komt elkaar dus overal tegen. Heel grappig. Over mijn Franse buurman nog even kort en dan hou ik er echt mee op. Hij kwam hier alleen om te surfen en zo ziet hij er ook uit... Maar hij heeft een klein ongelukje gehad, hij is namelijk met zijn rug op koraalrif gevallen en die lag helemaal open. Daarom is hij naar Ubud gegaan om wat dingen in de stad te doen. En hij bleek op zijn uiterlijk na helemaal niet zo'n surfdude te zijn. Best grappig, ik had mijn vooroordelen in het begin al, maar hij was echt een toffe vent! (En nee, geen verdere interesses :) behalve dat ik hem wel een keer wil zien surfen)

De vijf kortste en de vijf langste uren in één dag.

Allereerst ben ik naar Bromo gereden met het duitse stel. We zaten in een vol minibusje en ik zat voorin met een Nederlandse jongen, Bart. Dat was wel even gezellig en fijn om even Nederlands te praten, het over Lowlands te kunnen hebben enzo. En het was nogal een tripje wat we naar Bromo moesten maken. Dit ging in totaal ongeveer 12/13 uur duren. De stops daarbij waren echt gruwelijk kort, minder dan vijf minuten ongeveer. Bij de lunch moest ik ook schrokken omdat ik het als laatste kreeg en de chauffeur na een tijdje alweer begon te drammen. Maar de tocht zelf vond ik best prettig. Als je voorin zit kun je lekker uit het raam kijken en in al die uren zie je nogal wat mooie dingen. Het is hier gewoon echt leuk om rond te rijden, uitzichten, gekke mensen, drukke en minder drukke stadjes. Noem het maar op. Alleen een beetje jammer dat we op een gegeven moment over moesten van airco naar arko omdat de motor zogenaamd te heet was. Bart en ik hebben de meters in de gaten gehouden, maar er was niets aan de hand. Volgens ons wilde hij gewoon benzine besparen. Uiteindelijk viel de lengte van de trip best mee omdat het leuk was om rond te kijken. Totdat we ergens bij een soort touragancy gedropt werden. Daar konden we de jeep voor de tocht naar het viewing point en naar Bromo zelf huren. Maar het duitse stel en ik dachten dat ze ons daar een beetje voor de gek hielden en gewoon veel te hoge prijzen gaven. We hebben nog geprobeerd er een deal uit te slepen, maar dat werkte niet. Dus we hebben gezegd dat we op de berg wel naar iets zouden zoeken. Uiteindelijk bleek helaas dat de prijzen toch wel redelijk hoog liggen en dat alle jeeps inmiddels al volgeboekt waren. Dus we hadden een klein probleempje... Er waren nog wel prive-jeeps beschikbaar, maar dat ging ons weer meer geld kosten (300.000 Rp met zijn drieen). Maar we moesten toch een jeep omdat een tocht te voet naar het uitzichtpunt niet te doen was, dus toch maar geboekt. Maar ik zou Katolina niet zijn als wij niet toch nog wat geluk hadden. Er kwam namelijk terwijl wij boekten een Frans stel binnenlopen die op zoek was naar een goedkope jeep. Haha, perfect! Ineens koste de jeep ons allen nog maar 60.000 Rp (en bij de touragency was dat 90.000 Rp), dus wij voelden ons weer helemaal goed. Trots op het feit dat we het risico hadden genomen.

Toen begon mijn nachtje, eigenlijk zijn dat de eerste vijf korste uren... Dat was namelijk alles wat we nog konden slapen voordat we moesten opstaan om zonsopgang vanaf het uitkijkpunt mee te kunnen krijgen. We sliepen in de bergen en we bleken bij ons hotel gelijk nog een gelukje te hebben. We zijn namelijk in kamer geupgrade omdat de basic kamers vol waren. Ineens hadden we een eigen warme douche en een tv. En de douche was heerlijk. Ik heb ook voor het eerst weer onder dekens geslapen daar omdat het natuurlijk wat kouder is in de bergen. Toch voelt dat dan wel even fijn, een deken...

Vervolgens vroeg opgestaan om zonsopgang te zien. Ik kan over ons bezoek aan Bromo vooral zeggen dat het prachtig was. De vijf uren die wij bij de twee uitzichtpunten en bij Bromo zelf hebben gespendeerd waren alles de moeite waard en zijn dus ook voorbij gevlogen, de korste vijf uur die mijn trip tot nu toe heeft gekend! Het was werkelijk fantastisch. De uitzichten, de zonsopgang, de klim naar Bromo zelf en het zicht op de krater. Heel bijzonder. Ik zou verder zeggen, bekijk straks de foto's. Ik kan het niet zo goed beschrijven. Het enige wat heel jammer was aan dit tripje was het enorme aantal toeristen. De vorige avond leek het dorpje waar wij sliepen nog volledig uitgestorven te zijn, maar toen we bij het uitzichtpunt kwamen was bijna elk plekje bezet. Wij hebben ons daarom na een tijdje maar bij de fransmannen aan de andere kant van het hek (ja vlakbij de afgrond) gevoegd om mooie foto's te maken. Maar geen zorgen, we konden daar nog vrij goed zitten hoor. De foto's zijn in ieder geval mooi geworden en bevatten niet te veel toeristen!

Na Bromo zijn we gelijk allemaal verder gegaan omdat er verder in die omgeving niets te beleven viel. Ik had schoon genoeg van al het reizen en de lange tochten, dus ik had besloten om naar het strand te gaan. En omdat ik helemaal klaar was met de bus besloot ik mezelf op het treinstation af te laten zetten. Hier beginnen ongeveer de langste vijf uren van mijn trip... Ik wilde een kaartje kopen, maar door het naderende einde van Ramadhan waren de prijzen ineens omhooggeschoten! Heel irritant, maargoed, dan maar een bisnis kaartje in plaats van eksekutif. Alleen geen airco, leek mij prima te doen. Dat bleek echter anders uit te pakken. Het was niet uit te houden in die stomme trein! Met mijn benen over elkaar zweette ik dwars door mijn broek heen, ik plakte overal aan vast en had het er maar zwaar mee... Ik moest ongeveer 5/6 uren in deze trein, dus ik probeerde me zo goed mogelijk bij de situatie neer te leggen. Maar ik had mezelf wel beloofd dat ik voortaan ondanks de kosten altijd met eksekutif zou rijden. Maar dankzij mijn muziek (Jacob bedankt voor mijn Lowlands cdtje!) heb ik ook dat weer overleefd en was ik dolblij dat ik uiteindelijk de ferry naar Bali en de zee zag. Op de ferry sprak ik een Noors meisje die ook bij mij in de trein zat en zij vertelde me dat de trein van die dag echt niet te doen was geweest en dat het niet altijd zo is in bisnis. Dus wie weet pak ik toch nog eens zo'n trein. Hoewel ik mij afvraag of ze op Bali wel treinen hebben, heb nog nergens een station ofzo gezien.

Ik ben op Bali richting Lovina gegaan, een aardig toeristisch plekje aan de noordkust van Bali. Ik denk dat het goed is dat ik daar ben begonnen want ik had nu al een cultuurshock. Ineens waren er overal kroegjes en muziek en kon ik kroketten en frikadellen bestellen (die laatste heb ik overigens ook besteld) terwijl op Java soms alles rond 22 uur al dicht was. Best een rare gewaarwording, maar ik vond het wel even prettig. Ik had een fijn hotel gevonden, wat iets te duur was naar mijn mening, maar acceptabel voor de service (inclusief ontbijt, eigen douche en een zwembad). Heerlijk plekje dus! De eerste avond vroeg naar bed gegaan omdat ik werkelijk kapot was nadat ik om 3.30 was opgestaan die nacht. Op Bali is het ook nog een uur later, dus ik had er mooi wat uren op zitten toen ik rond 23.30 ging slapen.

De volgende dag heb ik heerlijk genoten van een rustig aan dagje. Om 10.00 uur naar het strand waar ik een massage heb gekregen en mijn haar heb laten vlechten (kosten: samen iets meer dan 5 euro). Lekker gelunched, internet gebruikt, alles op zijn dooie gemakje. Dat voelde voor het eerst even als echt vakantie en ik wist dat ik hier een paar dagen zou blijven om bij te komen van al dat reizen. Die avond kon ik om 20.00 mijn was ophalen en daarvoor zou ik nog even gaan lezen en daarna uit eten gaan. Dit liep echter allemaal iets anders. Vanaf kwart over zeven werd mijn kamer namelijk ineens volledig donker, stroomuitval. Dus ik op zoek naar mijn telefoon en mijn hoofdlampje om iets te kunnen zien. Ik zag ook al een ander stel (Markus en Diana) uit hun kamer komen en toen we het hotel uit liepen bleek ook dat het om de hele stad ging... Heel apart en eigenlijk heel grappig. Wij zijn maar gelijk naar de bar tegenover ons hotel gelopen om daar een biertje te drinken bij kaarslicht. Binnen 5 minuten sloot een Noorse jongen (Per, uitspraak Peer) zich bij ons aan. Na ons biertje was nog steeds alles donker en ik had honger dus gaf ik aan te gaan zoeken naar een restaurant die nog wat kon klaarmaken. Uiteindelijk hebben wij tot een uur of 12 die avond zonder stroom in de stad gezeten, maar we hebben zoveel lol gehad. We hebben prima gegeten en daarna genoten van akoestische live muziek in een barretje. Leuk gedanst, meegezongen en lol gemaakt. Echt een topavond... En we waren het er allemaal over eens dat de stroomuitval ons alleen maar goeds had gebracht.

De volgende dag ben ik met Per meegegaan op een tocht om dolfijnen te zien. Ik had dit 's nachts om 1 uur ofzo nog geregeld bij zijn landlady en we hadden amper 2 uren slaap gehad na een gezellige avond. Maar het maakte allemaal niet uit, de trip was namelijk super. Geweldig om zonsopgang te zien vanaf het water... Als we geen dolfijnen zouden zien zou alleen het boottripje het al waard zijn geweest. Overigens was ik vrij sceptisch over dat dolfijnen spotten, ik vroeg me af hoe groot de kans was dat we ze zouden zien... Nou ik zat er behoorlijk naast, we hebben behoorlijk wat dolfijnen gezien. Niet van heel dicht bij natuurlijk, maar wel goed genoeg. Helaas is het best moeilijk om ze te fotograferen, maar ik heb er wat op kunnen krijgen en hopelijk kan ik jullie later nog verblijden met een filmpje! Wij hadden in ieder geval gelukkig een goede spotter bij ons, want het is wel een drukte daar op het water en zodra de dolfijnen zich laten zien gaan alle bootjes ineens in dezelfde richting om dichterbij te komen. Onze spotter zag ze echter steeds als eerst, dus wij waren er ook altijd als eerst! Goed geregeld dus. Op de weg terug bood onze bootbestuurder aan dat we die middag ook nog wel konden gaan snorkelen. Na wat goed onderhandelen hadden we een goede prijs bereikt en ik keek er direct naar uit! Toen we terug bij het hotel waren kwam Diana ook uit bed en Markus lag nog met een enorme kater te slapen. Die had de vorige avond nogal wat whisky gekregen van de lokale bevolking. De hele dag zijn we met zijn vieren loom geweest, hebben een beetje in het zwembad rondgehangen en zijn toen voor het snorkelen gegaan. Gelukkig konden Diana en Markus nog meer en zijn we met zijn vieren gegaan. En het was werkelijk schitterend. Ik heb honderden verschillende soorten vissen gezien, veel zeesterren en veel koraal (niet in de prachtige kleuren allemaal). Maar echt, zo mooi allemaal. Onze bootbestuurder ging zelf ook het water in en die heeft zijn maaltijd voor die avond even opgevist. Hij heeft een octopus en wat schelpvissen gevangen. Erg grappig. Markus en Diana hadden een onderwatercamera, dus ik hoop ooit nog wat onderwater kiekjes van hun te kunnen krijgen.

Die avond nog even uit eten geweest, maar bij niemand kwam er nog een zinnig woord uit en we zijn allemaal vroeg gaan slapen. Inmiddels sliep Per trouwens bij mij om de kosten voor de kamer naar beneden te brengen. Vandaag hebben we op ons dooie gemakje uitgeslapen en daarna zijn we gaan zoeken naar transport naar Ubud. Per ging met de moto maar de rest moest nog vervoer. Dus ik ging samen met Markus de onderhandelingsprocedure aan, maar ik wordt daarvan toch de koningin genoemd. Sterker nog, de Indonezen moeten er nogal om lachen dat ik zo 'goed' onderhandel (nadat we eenmaal een deal hebben gemaakt). En ik vertel hen dan altijd dat ik het van hen zelf heb geleerd. Maar het wordt ook steeds leuker om te doen moet ik zeggen, het is echt gewoon een spelletje :)

Om twaalf uur vandaag afgestoken naar Ubud en daar ben ik nu. Vanmiddag nog niet zoveel gedaan. Gelunched in een wat duur restaurant, maar ook gelijk een heerlijke pasta gehad. En toevallig kwam Per voorbij rijden... Die zou al wel bij mij komen slapen, maar omdat hij met de moto was zou hij het zelf opzoeken. Maar het kwam dus perfect uit, zeker omdat ik niet bij het hostel was...

Ik hoorde vandaag ook dat gisteren ofzo op Java, in Solo de meest gewilde terrorist van Indonesie is vermoord door de antiterreur politie (samen met drie anderen). Dus ik ben heel benieuwd of dat hier nog wat stof doet oplaaien en ik ben ook benieuwd of dat ook in het Nederlandse nieuws wordt vermeld, dus ik zal zo even in de nederlandse kranten zoeken. Voor nu hou ik er weer even mee op, maar het is ook een behoorlijk verhaal, dus voor jullie waarschijnlijk ook wel beter om nu te stoppen :)

Yogya

Wauw... dit is echt een heel leuk stadje moet ik zeggen! Ik ben hier nu drie dagen en ik heb me prima vermaakt hier! Ondanks het feit dat ik ziek was toen ik hier aankwam heb ik een fijne tijd gehad. Het stadje is ontzettend gezellig en de omgeving van mijn hostel heeft superveel hele kleine steegjes, die gewoon straten zijn. Er komen overal huizen, restaurants en hostels uit op de steegjes wat maakt dat het er allemaal supergellig uitziet. Ik slaap zelf ook in een hostel in zo'n steegje, die Gang 2 heet. Het hostel is heel mooi en is zo ongeveer volledig in het teken van één kunstenaar, die iedere kamer heeft voorzien van een muurschildering en de algemene ruimtes hangen ook vol met zijn kunst. Die ik overigens wel kan waarderen. Zie ook de foto's voor de kunst uit de twee kamers waar ik heb geslapen.

De eerste dag heb ik eerst gewacht op een kamer en daarna heb ik heerlijk geslapen. In de middag voelde ik me nog niet heel veel beter maar ben even lekker wat gaan eten en heb wat gelezen. Heerlijk rustig aan gedaan dus. Ik zou eerst de volgende dag op een trip naar de Borobudur en Prambanan gaan, maar dat heb ik toch maar een dagje uitgesteld.

De volgende dag ben ik lekker door het stadje gaan wandelen. En ik was echt gruwelijk blij dat ik had besloten om mijn muziek met grote koptelefoon mee te nemen. Op die manier kon ik namelijk ongegeneerd alle tuktuk aanbieders voorbij lopen zonder ook maar te reageren. Heerlijk! Hetzelfde gold voor alle winkeltjes in de Marioboro straat. Dat is een straat die alleen maar bestaat uit souvenir winkeltjes voor de toeristen. Leuk om rond te lopen, maar zodra je stil staat om iets te bekijken vliegen er 20 mensen op je af om je te helpen, waar ik dus echt geen zin in had. Maar leuk om dus langzaam langs te lopen, net zo langzaam dat ik wat kon zien maar net niet traag genoeg om mensen naar me toe te laten komen.

Ik ben vervolgens naar de Sultan's Palace gegaan, waar eigenlijk geen donder aan was. Ik heb daar een beetje rondgelopen en heb iemand mij laten vertellen hoe ze de wayang poppen maken. Which was actually quite interesting, maar niet super ofzo. Het is leuk om te weten dat iedere vorm en iedere kleur zijn eigen betekenis heeft en dat het ongeveer twee volle weken (elke dag werken) duurt voordat er één pop klaar is. Daarna ben ik doorgelopen naar de vogeltjesmarkt die echt veel interessanter was. Vooral grappig om te zien was dat ze daar duiven in kooien stoppen. Waar wij het liefst van die stomme, poepende beesten af willen zijn, verkopen zij ze, absurd! Verder heb ik kuikentjes in alle kleuren gezien, zielig natuurlijk maar ook bijzonder om te zien dat ze hier uberhaupt zo gek zijn om ze te verven... Daarnaast heb ik heel veel bijzondere vogels gezien, die ik helaas niet op de foto heb kunnen zetten omdat ze allemaal in kooitjes zitten en ik kreeg ze dus niet echt mooi op de foto. Het was vooral een erg kleurrijke bedoening... Wat ik ook opvallend vond is dat er niet alleen vogels te zien waren, maar ook best veel andere beesten. Ik heb vleermuizen, uiltjes, katten, honden, katten die leken op tijgers, gekko's, konijnen, aapjes en slangen gezien. Waarschijnlijk nog wel meer, maar ik weet het niet allemaal meer, ineens was het geen vogeltjes markt meer maar was er van alles te zien. Een stuk leuker dan het paleis dus als je het mij vraagt. Onderweg terug naar het hostel kwam ik een winkeltje tegen waar ze spekkoek verkochten en dat kon ik natuurlijk niet laten liggen... Het viel een beetje tegen though... In Nederland heb ik wel lekkerdere spekkoek gehad, op Lowlands bijvoorbeeld Nienke, die was goed!!!! Verder die dag ook nog rustig aan gedaan en voor de volgende dag het tripje geboekt.

En dat tripje begon vanmorgen om 4 uur, toen mijn wekker ging. Sodeju, dat is vroeg zeg... Ik ging samen met andere mensen vanuit mijn hostel en andere ho(s)tels uit de buurt in een minibusje richting Borobudur. We zijn om 5 uur weggereden en kwamen daar om 6 uur aan. Het was nog niet eens open toen we aankwamen en we waren dus samen met een paar andere groepjes de eerste bezoekers. Dat was best fijn, omdat het dus nog erg rustig was bij deze grote attractie. We hebben met zijn zevenen een gids geboekt en hebben een leuke rondleiding gehad. De tempel is behoorlijk indrukwekkend en met de verhalen erbij over het Buddhisme en wat sommige graveringen betekenen maakt dat het extra leuk. Onze gids was ook heel leuk en hij sprak goed en verstaanbaar engels! De tempels heeft negen lagen die je eigenlijk met kloksgewijs steeds moet rondlopen voordat je een laag omhoog gaat, als je Buddhist bent. Wij hebben dat niet gedaan, want anders zou dat een wandeling van meer dan vijf kilometer zijn geworden. Erg mooi om gezien te hebben en zeker omdat de omgeving erg mooi was, er leken alleen maar bomen en jungle rond de tempel te staan.

De groep met wie we waren was ook erg leuk trouwens. Ik was samen met drie koppeltjes, uit Engeland, Duitsland en Nederland. Toen we richting Prambanan gingen hebben we onderweg het Nederlandse koppel weer uitgezet in Yogya omdat zij alleen voor de Borobudur hadden geboekt.

Toen we bij Prambanan waren begrepen we waarom onze toer zo vreselijk vroeg was begonnen die morgen. Het was namelijk niet te harden in de zon met 39 graden. Er stond geen zuchtje wind en we moesten echt in de schaduw staan om het een beetje te trekken rond die tempel. Op dat moment waren we dus heel dankbaar voor het vroege tijdstip.

De gids bij Prambanan was iets minder duidelijk in zijn verhaal en vertelde ook iets te veel in te korte tijd waardoor ik maar weinig heb meegekregen. Wat ik wel begreep is dat er behoorlijk veel overeenkomsten zijn tussen het Buddhisme en het Hindoeisme. Natuurlijk zijn er ook verschillen, zo heeft het Hindoeisme meerdere goden en bij het Buddhisme is het er één. De tempels van Prambanan waren echter ook heel mooi. Jammer alleen dat zeker 3/4 van alles nog plat licht nadat het na een vulkaanuitbarsting (van de Merapi, meest actieve vulkaan ter wereld) ooit is ingestort. Er zijn nog ongeveer 122 tempels die ze niet opnieuw kunnen opbouwen omdat ze de puzzel niet compleet kunnen maken en te veel van de originele stenen missen. De meest belangrijke tempels zijn gelukkig wel hersteld en zagen er mooi uit.

We waren rond 2 uur weer terug in Yogya terwijl wij het gevoel hadden dat er al een hele dag voorbij moest zijn. Gezellig even samen gelunched met het duitse en engelse koppel. Daarna hebben het duitse koppel en ik samen een plan gemaakt om door te reizen naar de Bromo vulkaan morgen. Wij vertrekken samen en slapen daar weer in hetzelfde hostel, ik hoop dat we ook samen de berg op zullen gaan. Ik heb daarna even heerlijk rustig aan gedaan, gezorgd dat mijn foto's veilig gesteld zijn en vanavond zijn we met de hele groep uit eten geweest. Heel leuk en toch wel heel fijn om weer wat westerse mensen om mij heen te hebben. Je voelt toch gelijk dat je qua cultuur meer op elkaar lijkt en dus liggen interesses dichter bij elkaar, begrijp je elkaars grappen beter en voelt het gewoon goed. Dat is echt wel een verschil voor mij. Het zijn gewoon allemaal leuke mensen die ik mogelijk nog wel vaker tegen ga komen tijdens mijn reis hier. Het engelse koppel is trouwens al sinds januari/februari weg en zullen voorlopig ook nog niet naar huis gaan. Ik heb geen idee hoe ze het doen. Ik zou het denk ik niet zo lang volhouden hier! In ieder geval reizen zij en het duitse koppel net als ik door naar Bali via Bromo. Dus mogelijk zien we elkaar nog...

Ik zal Yogya wel gaan missen, begin me hier best wel een beetje thuis te voelen, maar ik kijk ook uit naar de volgende stap. En de Bromo vulkaan schijnt nogal spectaculair te zijn, dus dat wordt spannend. Morgen moet ik eerst weer een 11 uur durende bustrip doorstaan, maar gelukkig heb ik deze keer bekenden bij me!

Veel plezier ook met de foto's (voor zover jullie die nog niet gezien hadden) zitten wel wat leuke kiekjes bij!