Bandung
De laatste keer dat ik jullie op de hoogte bracht van mijn belevenissen zat ik nog in Jakarta. Adel heeft mij daarna op de bus naar Bandung gezet waar ik twee uur later arriveerde. Ik heb er toen voor gekozen om een luxe hotel (voor de begrippen hier, dus dat is geen Nederlandse luxe) met een tv, airco en een eigen badkamer. Heerlijk om even onder een douche te staan en in een heerlijk bed met schone lakens en dekens te slapen. Ja ik heb zelfs een deken gebruikt daar, was wel fijn bij de airco!
Nadat ik mijn tassen had gedropt kwam ik er achter dat ik toch wel erg veel trek had en ik ben naar een restaurant gegaan. The golden duck heette het en ik heb echt heerlijk gegeten van mijn gebakken eend. Echt superlekker, met goede sausjes erbij. Ik raakte later aan de praat met een Indonesische jongen, Rully, en we hadden een leuk gesprek. Hij is blijkbaar gids en gaf aan dat hij mij de volgende dag wel het een en ander kon zien. Wat ik natuurlijk erg leuk vond, dus ik ging op dat aanbod in. Vroeg naar bed gegaan en de volgende ochtend om 10 uur afgesproken zodat ik ook nog kon uitslapen.
Het leukste van optrekken met mensen uit Indonesie is dat je gemakkelijk gebruik kunt maken van het openbaar vervoer. Er zijn hier zoveel verschillende busjes, dat ik werkelijk geen flauw idee zou hebben welke ik zou moeten hebben. Daarnaast is Bandung ook een stad met 3 miljoen inwoners dus er zijn ook nogal wat richtingen en wijken. Rully heeft mij meegenomen de bergen in naar het National Park bij Bandung. Hier heb ik prachtige heuvelwanden met bomen gezien, een waterval en wilde aapjes die ruzie aan het maken waren. We hebben gewoon heerlijk daar een aantal uren rondgewandeld en zijn daarna doorgegaan naar een uitkijkpunt over Bandung. Dat vond ik wat minder bijzonder, het uitzicht viel namelijk een beetje tegen, maar het werd ook een beetje bewolkt er hangt altijd al veel smog. We hebben daar wel lekker geluncht in hele leuke bamboehuisjes, ik zou er zo eentje in mijn tuin zetten later. Ik heb rijst gegeten die gekookt is in bananenblad en dat heeft mij verbaasd. Gruwelijk lekker. De rijst heeft namelijk heel licht, een vleugje de smaak van banaan, maar met een dusdanige hoeveelheid dat het echt supergoed smaakt! Daarna zijn we terug gegaan naar de stad zelf een heeft Rully mij de bijzonderheden van de stad laten zien, het conferentiegebouw waar de vrede tussen Azie en Afrika ooit is beklonken, het officiele 0-punt van Bandung en de bijbehordende Nederlandse geschiedenis, erg leuk. Die avond hebben we nog samen gegeten, we hadden trouwens de deal dat ik zijn eten betaalde en hij mij rondleidde, prima deal dacht ik zo! 's Avond heb ik bij zijn agency nog een trip geboekt voor de volgende dag en ben toen even gaan internetten.
De volgende dag is voor mij tot nu toe qua wat ik heb gezien de meest bijzondere dag geweest. De tour begon om half 9 's morgens en we zijn langzaam de heuvel opgereden. Allereerst zijn we gestopt bij een hele oude spoorbrug uit 1923. Ook zijn we gestopt bij de rijstvelden om te kijken hoe ze de rijst zaaien, oogsten en hoe de rijst wordt gepeld (alleen dat laatste gebeurt machinaal). Ondertussen hadden we natuurlijk ook prachtige uitzichten over de rijstvelden. Er waren trouwens nog twee Nederlandse mensen mee op deze trip (Hendrik en Arja), dus dat was ook wel gezellig. Ik heb nog gezien hoe bamboe wordt verwerkt tot matten en meubelen, best bijzonder om te zien. Die mensen werken echt hard en doen alles echt heel snel en precies. Als laatste hebben we nog gezien hoe tofu wordt gemaakt en gebakken en konden we dit proeven. En gefrituurd is dat erg lekker kan ik vertellen. Hierna zijn we naar de slapende vulkaan gegaan (2400 meter hoog). Dat is echt heel bijzonder om te zien. Het ziet er vooral heel chemisch uit daar, en zo ruikt het ook. Echt, de geur is verschrikkelijk... Maargoed, je moet er wat voor over hebben om iets moois te zien, want mooi is het wel (de foto's komen snel hoor!). We hebben een hele toer gemaakt over alle rosten om bij het centrum van de vulkaan te komen waar we het water ook konden zien koken. Die tocht ging niet zonder horten of stoten want het is erg glad bij al die lichte steentjes. Op een of andere manier zijn de stenen bij een vulkaan echt superlicht en glijdt je daarop dus ook makkelijk uit. Ik ben nog met mijn schoen in de chemisch groene poeder terecht gekomen, maar dat was niets schadelijks gelukkig. Al met al zijn we er goed vanaf gekomen en was het een leuke klautertocht. Maar daarna wilden we ook wel redelijk snel weer terug om bevrijd te zijn van die akelige lucht, die natuurlijk het sterkst is bij het hart van de vulkaan.
Na de vulkaan gingen we richting de hotspring, maar niet voordat we langs de theevelden waren geweest. Ik wist dat ik theevelden mooi zou vinden, maar ze zijn echt prachtig!!! Het was helaas niet mooi zonnig, waardoor het effect wat minder is dan met goed weer, maar nu al was het zo mooi om te zien. Ik kijk hierdoor echt uit naar Cameron Highlands. We zijn door de theevelden gelopen en aan de andere kant weer opgepikt door onze bus. Voor de hotspring hadden wij onze badkleding meegenomen, maar niemand van ons had echt veel zin om in die 'overheerlijke' vulkaangeur te gaan badderen. We hebben daar wel leuk rond gelopen en het was zeer bijzonder om te zien hoe overal stoom vandaan kwam en te weten dat de aarde onder je gewoon echt leeft! Zoals Hendrik zei: 'Het was een mystieke omgeving met al die rook overal'. Ook heel leuk om te zien was hoe hier voor ongeveer een dorpje van 20 mensen stroom wordt opgewerkt middels water.
Verder vraag ik mij in dit land steeds vaker af wat mensen doen... Het lijkt echt soms alsof mensen de hele dag maar niets doen. Daar bij de hotspring waren een aantal mensen die wel een half uur onder de warme straal water hebben gezeten. Dus dat is nog een groot vraagstuk voor mij bij vele mensen hier.
Na de hotspring is onze bus teruggereden naar het hotel en ben ik overgestapt op de bus richting Yogyakarta waar ik nu zit. Helaas was dit een nachtbus en ik kon natuurlijk weer eens voor geen meter slapen. Daarbij ben ik gisteren in de bergen waarschijnlijk toch te koud geweest en ben nu verkouden. Ik ben dan ook kapot en moet wachten op een kamer. Dus daarom wilde ik graag mijn tijd doden jullie weer over mijn belevenissen te vertellen. Ik zal kijken of ik de foto's ook zo snel mogelijk kan uploaden, heb ze zelf ook nog niet goed gezien, dus ben ook heel nieuwsgierig.
Iedereen heel erg bedankt voor de leuke reacties op mijn verhalen! Jullie moeten weten dat dat mij erg goed doet.
Bogor
De afgelopen nacht heb ik in Bogor geslapen en stadje niet ver van Jakarta, ongeveer een uur met de trein. Op de heenweg ben ik met de ekonomi trein gegaan. Dat is de goedkoopste trein waarin geen airco zit, maar wel arko to the max. Zelfs de deuren gaan niet dicht. Waar ik op zich wel dankbaar voor was, aangezien er daardoor nog wat wind binnenkwam. Best lekker. In het begin werd ik nog wat aangestaard door mensen, maar dat werd al snel weer beter... Zo interessant was ik nou ook weer niet gelukkig. Wel heb ik voor de zekerheid maar goed op mijn tas gelet, want dat vertrouwde ik toch niet echt in deze trein vol met bedelaars.
Aangekomen in Bogor viel het me op dat iedereen, maar dan ook iedereen mijn aandacht wilde. Wat soms heel grappig was omdat sommige Indonezen het verschil tussen man en vrouw in het engels niet kennen. Ik werd regelmatig aangesproken met 'Hello Mister' in plaats van 'Hello Miss' of 'Hello Misses'. Ik heb maar een goed beroep gedaan op mijn negeerkunsten anders was ik nu niet verder dan 50 meter vanaf het station. Ik heb een hostel gezocht en toen een rondje door het stadje gemaakt. Het is hier zeer levendig en het verkeer is vooral idioot. Er rijden honderden of misschien wel duizenden minibusjes rond, voor een groot deel met dezelfde bestemmingen. Om nog maar niet te spreken van alle stalletjes die meer op de weg dan op de stoep lijken te staan. Hoezo raar dat je opstoppingen krijgt in het verkeer??? Wel merkte ik dat het een vriendelijk stadje is, waar mensen het allemaal goed bedoelen. Nog steeds kan ik niet op iedereen reageren die mij aanspreekt, maar als ik doorloop is het ook goed. Gisterenavond heb ik in een prachtig restaurant gegeten met uitzicht over het dal van Bogor. Echt heel mooi.
Daarna heb ik even een telefoontje naar mijn ouders gedaan dat bijna veel problemen had opgeleverd. Ik had vooraf gevraagd hoeveel het zou kosten. Die aardige dame zei tegen mij, 15.000 Rupiah voor 10 minuten. Dat is ongeveer een euro, dus ik dacht 'Prima!'. Heerlijk 20 minuten gebeld en 30.000 Rupiah betaald. Even later kwam er echter iemand naar mij toe dat er een misverstand was. De dame had 15.000 verward met 150.000. Oeps... Ik was natuurlijk not amused en heb me maar zo vriendelijk mogelijk voorgedaan en gezegd dat ik het eerst netjes had gevraagd en dat ik niet zoveel geld bij me had (wat ook echt waar was overigens). Uiteindelijk heb ik nog 20.000 Rupiah extra betaald en eigenlijk had dat niet eens gehoeven. Dat viel mij dus weer behoorlijk mee...
Die avond lekker vroeg gaan slapen en vanmorgen vroeg er uit om naar Kebun Raya te gaan (de botanische tuin). Het was er echt prachtig. Schitternde oude bomen gezien, met vooral indrukwekkende wortels. Ik heb weinig bomen volledig op de foto kunnen krijgen, zo groot waren ze allemaal. Wel een tegenvaller was het Orchideeenhuis, dat wilde ik heel graag zien, maar dat was dicht in verband met workshops ofzo... Heel jammer dus. Gelukkig was er ook nog een ander deel met orchideeen, maar daar was niet zoveel in bloei. Gelukkig heeft een vriendelijke indonesische meneer mij alle bloemen in bloei laten zien, anders had ik ze helemaal gemist. Dus dat was leuk!
Daarna in de trein terug naar Jakarta waar ik nu weer uithang. Deze treinrit ging ook prima, deze keer in de trein met airco. Alleen had ik het verkeerde kaartje gekocht, maar die heeft een goed engels sprekende jongeman voor mij geruild, wat nog een stuk goedkoper was ook! Top dus weer. Hij werkt tegen corruptie, dus waarschijnlijk was hij bang dat ik anders nog meer moest gaan betalen en dat zou natuurlijk niet eerlijk zijn geweest.
En nu ben ik weer in Jakarta bij Adel, waar ik er net achter ben gekomen dat van de vijf katjes die hier deze week voor zijn deur geboren zijn inmiddels al drie dood zijn. Heel zielig. De eerste is denk ik door infecties doodgegaan (moederkoek enzo zaten er nog aan) en de andere twee zijn van de honger omgekomen. De moeder is namelijk in geen velden of wegen te bekennen. Echt zo zielig. En er liggen hier nog twee te creperen. Ze hebben inmiddels melk in een flesje gekregen, maar dat helpt niet echt, volgens mij drinken ze het niet. En ik ben dan ook bang dat ook de laatste twee het niet zullen halen. Zo verschrikkelijk. Stomme moeder...
I'm the luckiest girl of Jakarta!!!!
Zo... Ik weet nu al bijna niet meer waar ik moet beginnen en dan ben ik nog maar een paar dagen weg...
Ik was gebleven bij Bangkok op de tweede dag. Die dag ben ik naar alle grote bezienswaardigheden gegaan, namelijk Grand Palace, Wat Pho, Wat Phra Kaew, Marble Temple en Golden Mountain.
De tempels zijn echt allemaal schitterend en vooral overweldigend. Alles is zo ongelooflijk kleurrijk, vol met details (ik was dus extra blij dat ik tegenwoordig een bril heb) en vooral enorm. De
tempels en het paleis wat ik heb bezocht waren allemaal enorm of hadden iets enorms! De foto’s zullen het binnenkort allemaal verklaren. In ieder geval was het zeker de moeite waard! Bij Wat Pho,
waar ik als laatste was, sprak een meisje uit duitsland bij mij aan, of ik niet bij haar in het vliegtuig had gezeten vanuit Dusseldorf. Ja dus… We hebben even kort met elkaar gesproken en spraken
af om die avond samen naar Muai Thai te gaan kijken.
Die avond werd een bijzondere! We kwamen precies op tijd aan bij het stadion voor de wedstrijden zouden beginnen. We werden gelijk aangesproken over hoe we een kaartje konden kopen en wat dat
koste. Toen bleek echter dat dit ons 20 euro moest gaan kosten, wat ons een beetje overdreven leek voor Azie! Dus wij dachten, dit lossen wij anders op. Wij gingen bij een paar Thais navragen wat
zij betalen voor een kaartje. Ongeveer 5 euro voor hetzelfde kaartje, dus als toerist wordt je hier gewoon flink afgezet. Maar omdat de taal andere tekens gebruikt konden we dat bij de loketten
niet zien. We wilden dus een Thai kaartje gaan kopen… Mooi niet dus: ‘No, if you buy that, they will not let you in!’ Sarah en ik waren behoorlijk verontwaardigd over deze ongelijke behandeling en
Sarah noemde de mensen daar al ‘Nazi-Thais’. Nouja, na lang praten en proberen hebben we toch maar besloten ons gewonnen te geven en een duur kaartje te kopen. Het was erg leuk om in Thailand een
keer in het echt Muai Thai te zien! Zaten een paar mooie wedstrijden bij en het was ook erg leuk om het publiek tekeer te horen gaan. Ik kan hopelijk binnenkort filmpjes uploaden.
Na de wedstrijden zijn we nog wat gaan drinken wat supergezellig was. Nog een paar gekke Thais ontmoet waaronder een ladyboy (over twee jaar echt). Ik kreeg nog een winkelhaak in mijn rok, maar
onze vriend de ladyboy heeft daar snel wat op gevonden door het bij elkaar te binden met een elastiekje, echt ze zijn hier soms zo handig met niks ?
De volgende dag zijn Sarah en ik voor een boottochtje over de rivier gegaan. Het was weer even zoeken voor een reasonable prijs, maar na een uur lopen was ook dat weer geregeld en waren we blij dat
we de moeite hadden genomen. Heeft ons 700 baht (ongeveer 14 euro) per persoon gescheeld vanaf punt 1. Leuk boottochtje gedaan en daarna afgezet bij Wat Arun. Een tempel die is versierd met
porselein dat ooit in Thailand is achtergelaten door de Chinezen. Dus dat hebben ze hier handig ingezet, en het is erg mooi geworden.
Daarna hebben we wat gegeten en ben ik naar het vliegtuig gegaan. Vanaf dit moment heb ik echt fantastische dingen meegemaakt…
Ik had ‘s morgens nog gekeken of ik een hostel kon boeken voor die avond, maar dat was natuurlijk te kort dat. Ik moest dus in het vliegtuig vanuit de Lonely Planet bepalen waar ik naar toe wilde
gaan. Dit liep allemaal iets anders.
En leuke jongeman (die ik al gespot had bij de gate ;)) kwam toevallig naast mij zitten in het vliegtuig. Ik trok mijn stoute, lichtelijk zenuwachtige schoenen aan en vroeg hem of hij uit Jakarta
kwam. Het antwoord was eigenlijk ja en nee. Hij is er geboren maar woont nu in Finland. Wij hebben de hele reis gezellig gekletst en lol gemaakt. Uiteindelijk bood hij mij aan dat ik wel mee kon
gaan naar zijn ouders die hij zou gaan bezoeken. Ik was ontzettend blij en vereerd met dit aanbod. Ik heb er nog even over nagedacht, maar wist eigenlijk wel dat ik dit niet kon afslaan. In een
plekje buiten de stad slapen in een traditioneel houten huis, een lift en mensen die mij kunnen helpen en mij het ‘echte’ leven kunnen laten zien.
De afgelopen twee nachten heb ik bij hen geslapen. Ik sliep samen met het zusje van Leon, Mira. Ik heb echt van deze tijd genoten. Leon’s moeder en de vriend van Mira, Adel, waren net zulke leuke
en vriendelijke mensen als Leon en zijn zusje en ik ben super gastvrij opgevangen. We hebben gisteren samen gezwommen, lekker geluncht en zijn daarna naar de 3d film geweest. Ik ben eigenlijk
volledig opgenomen in de familie en dat terwijl Leon slechts twee volle dagen met zijn familie had. Ik heb trouwens vooral genoten van het eten hier, dat gaat echt fantastisch. Als je met een groep
bent bestel je gewoon allemaal gerechten en die eet je dan samen (een beetje zoals tapas). En ik heb weer allemaal nieuwe spannende dingen gegeten. Ik zal jullie even kort toelichten wat ik nieuw
heb gehad, en hoe ik het vond. Helaas ken ik de indonesische namen niet…
Koeienhersens → niet zo lekker, zachte structuur voelt raar
Visseneieren → erg lekker, goed gekruid en fijne structuur
Koeienlever → best aardig, lekker stevig vlees, zout
Kippenlever → Super, zeer vlezig en vol van smaak
Otak otak → niet zo, op zich lekker, maar te sterk van smaak waardoor het snel te veel is.
Catfish → Wauw! Echt heerlijk, zachte vis, met veel smaak
Ik denk dat dat het wel zo’n beetje was, maar ze eten hier …
Vandaag zou ik eigenlijk naar een hostel gaan, maar toen bood Adel aan dat ik ook wel bij hem kon slapen. Ik heb er even over nagedacht en eigenlijk was dat voor mij best een mooi plan. Ik hoop
vanavond nog even de stad in te gaan en dan morgen nog wat te kunnen zien en dan reis ik naar Bogor voor de botanische tuin daar. Waarschijnlijk ga ik dan nog een keer terug naar Jakarta en vertrek
ik de volgende dag echt, richting Bandung.
Vanmorgen heb ik al wel afscheid genomen van Leon, die teruggaat en Mira die ik niet verwachtte nog te zien. Het afscheid was voor mij best raar, omdat ik eigenlijk best een beetje emotioneel was,
terwijl ik deze mensen nog maar twee dagen ken. Heel gek dus.
Ik heb inmiddels een Indonesisch telefoonnummer omdat ik wat problemen had met mijn Nederlandse telefoonnummer nadat ik was aangekomen. Ik ga het nummer hier niet vermelden, maar mocht je het graag
willen hebben, stuur dan even een e-mail. Het is in ieder geval handig voor het houden van contact met de familie en ze willen me graag verder door het land helpen. Adel zij al dat ik hem het moest
laten weten wanneer ik naar Yogyakarta ga, zodat hij zijn vriend aldaar kan informeren over mijn komst! Echt, ik kan jullie niet beschrijven hoe geweldig deze mensen zijn!
Hier laat ik het voor nu even bij, ik hoop dat ik ook snel foto’s kan uploaden, maar ik weet niet of dat hier lukt.
Het begin valt alles mee
Yeah!!! Ik ben helemaal veilig en zonder problemen of obstakels aangekomen in Bangkok! Ik had hier van alles verwacht omdat ik veel minder positieve verhalen had gehoord. In die zin dat de meeste mensen zeggen binnen enkele dagen de stad uit te willen in verband met de drukte.
Wat dat betreft valt de stad mij tot nu toe alles mee. Sterker nog, qua verkeer en gekte is het nog niets vergeleken bij Ho Chi Minh City of Hanoi. Daar is het nog veel drukker.
Nou moet ik wel zeggen dat ik van mijn eerste dag hier wel een relaxte dag heb gemaakt! Toen ik aankwam op het vliegveld ben ik eerst in de bus naar Khao San Road gegaan, main backpackers area... Je ziet hier ook meer toeristen dan locals! Maar gezellig is het in deze omgevingin ieder geval wel.
Er zat een duitse jongen (Philip)bij mij in de bus, met wie ik ook al in het vleigtuig zat. Toen hebben we elkaar niet gesproken, maar in de bus raakten we aan de praat. Toevallig wilden we beide naar hetzelfde hostel gaan en hij was al eerder in Bangkok geweest, dus toen we uit de bus stapten kon ik zo achter hem aan wandelen... Best makkelijk dus. Bij het hostel aangekomen bleek alleen helaas dat deze vol zat. Philip had nog een ander hostel op het oog, maar daarvoor moest hij met de taxi. Ik wilde graag in de omgeving van Khao San blijven, dus onze wegen zijn alweer gescheiden. Ik hoefde niet lang te zoeken naar een vervangende kamer en ik zit nu om de hoek bij een ander hostel, genaamd Merry V. Dit is ook een prima hostel en ik kan hier ook lekker gemakkelijk ontbijten. Ik heb de eerste nacht een kamer voor mezelf gekozen met een eigen douche, maar zonder airco!Ik vond dat ik maar meteen 'warm turkey' moest gaan.
Toen ik een plekje had heb ik snel mijn spulletjes gedropt, ben wat gaan eten en ben toen in bed gedoken. Ik heb in het vliegtuig (hoe verassend voor mij) niet kunnen slapen dus ik was vrij moe. Drie uurtjes bijkomen en toen ging de wekker om mijn eerste rondje door de stad te gaan doen.
Ik merk dat ik het heerlijk vind om weer in Azie te zijn en genoot dan ook met volle teugen van mijn slenter wandeling door Khao San Road. Af en toe een praatje met verkopers oflocals en iedereen blijft zoaardig als jij dat ook bent, super gewoon!Lekker wat gegeten en vanaf het terras het plan gemaakt om nog verder te ontspannen deze dag. Ik heb mezelf namelijk heerlijk verwend met een olie massage (een uur voor ongeveer 5 eur :))) en ik kon het ook niet laten vervolgens langs de pedicure te gaan. Ronduit heerlijk allemaal! Daarna ben ik nog even met de tuktuk, na wat onderhandelen, naar China Town gegaan. Daar was het leuk om rond te lopen omdat ik hier juist wel vooral locals tegenkwam. Ik kon hier de straten niet eens doorkomen zoveel eetstalletjes stonden er soms. Na een half uurtje de tuktuk terug en nu weer in het hostel. Ik ga zo een goede nacht draaien en dan ga ik morgen de culturele dingen in Bangkok bekijken!
Ik wilde jullie in ieder geval allemaal laten weten dat het hier allemaal prima is en dat ik mij helemaal super voel!
PS. Het gehalte Nederlanders is hier behoorlijk hoog, dat is dan wel weer jammer!!
It's gonna happen...
Het komt inmiddels echt dichtbij... De laatste feestjes zijn bijna achter de rug en dan kan ik dinsdag vliegen! En ik stap echt met een goed gevoel het vliegtuig in, dankzij jullie allemaal.
Ik vind het erg leuk dat ik (bijna) iedereen nog even heb kunnen zien voor mijn vertrek en ik vind de persoonlijke cadeaus echt super! Daar ga ik nog steun aan hebben.
Via deze weg wil ik daarom nogmaals iedereen bedanken! Ik zal jullie de komende maanden allemaal missen. Maar we halen het daarna gewoon dubbel en dwars weer in!
Dikke Kus!
Livorno, Pisa, Milaan & nog meer pech
De laatste dag hadden we nog allerlei leuke dingen gepland. We gingen via Livorno (de vismarkt) en Pisa naar Milaan om daar de volgende ochtend, na een nachtje vliegveld, op het vliegtuig te stappen.
Dus om zes uur uit de veren om vroeg in Livorno te zijn. Uiteindelijk konden we toch later pas een trein pakken dan gewenst dus kwamen we pas rond 10.15 aan in Livorno. Daar gingen we lopend op zoek naar Mercato Centrale waar we de vismarkt zouden vinden. Ik was halverwege de tocht zo slim om voor te stellen een andere route te lopen die volgens mij net zo handig zou zijn en waarmee we de markt zeker niet zouden missen. Helaas verkeerd gedacht, we kwamen uit bij het ziekenhuis en moesten er doorheen om weer op de goede weg te komen. En een ziekenhuis in Italie is toch wel even wat anders. Waar alles hier zeer steriel en nieuwis, staan daar de ramen gewoon open en was het gebouw zeer oud. Na het ziekenhuis maar gevraagd waar we heen moesten en dat leidde ons naar de plek waar we eerder al waren, echt stom van mij dus... Maar uiteindelijk na ongeveer 40 minuten wandelen kwamen we aan op de plaats van bestemming. De markt was leuk, maar nergens geen vissen te zien. Wij al balen natuurlijk, maar toen bleek er achterin een apart gedeelte te zijn voor de visjes. En het was werkelijk geweldig om te zien. Het was niet heel groot, maar alles gebeurde daar wel live. Van de ansjovisjes brak men de kop af, werden de ingewanden gelijk meegenomen en hij kon vervolgens zo worden open gevouwen. En er waren veel verschillende vissen te zien, waarvan sommige zelfs hun laatste adem nog uitbliezen. Dat laatste was best zielig om te zien, maar zo gaat het nou eenmaal. We hebben er in ieder geval van genoten. Toen we de markt uitliepen bleken er buiten nog veel meer marktkraampjes te staan, een gedeelte voor kleding en een deel voor groente en fruit. Wij zijn er even langs gelopen en zijn toen een ijsje gaan eten, deze keer weer goddelijk yoghurtijs voor een schappelijke prijs (1,50 euro). Daarna terug naar de trein om naar Pisa te gaan.
In Pisa zijn we maar kort gebleven omdat we alleen de toren even wilden zien en daarna snel onze trein naar Milaan wilden pakken. We moesten namelijk nog wel op tijd komen om naar het vliegveld te kunnen komen. Helemaal toen we er achter kwamen dat die 50 kilometer buiten de stad licht. Dus in Pisa alleen een kebab lunch gehad, een tochtje naar de toren gemaakt en vervolgens weer terug naar het station. Broodje gekocht en in een bijna verlaten trein gedoken.
In Milaan aangekomen hebben we de bus gepakt naar het vliegveld voor 7 euro pp. Zodra we in de bus zaten begonnen de eerste spatten op de ramen te vallen. Na een tijdje plense het echt heel erg hard en reed de buschauffeur 30/50 km. op de snelweg. Er kwamen zelfs enorme hagelstenen uit de lucht en overal waren bliksemschichten te zien. Een spannend ritje dat precies lang genoeg duurde want op het vliegveld was het weer droog. Het vliegveld was teleurstellend klein en we kwamen er achter dat je op Malpenso airport ´s nachts echt alleen kan slapen.Dus handdoekjes op de grond gespreid, warme kleren aangedaan en onze bagage krampachtig vasthoudend proberen te slapen.Bij mij is dat aardig gelukt maar Willeke had helaas geen oog dicht kunnen doen.Gelukkig hoefden we maar tot 5 uur want vanaf dat moment konden we gaan inchecken.
Na een klein half uurtje in de rij stonden wij dan eindelijk vooraan om in te checken. Dus geef ik het reserveringsnummer door. De mevrouw achter de balie zoekt het een en ander op, terwijl ik alvast mijn bagage op de band zet. Maar die kon ik er wel weer afhalen, want er was een klein probleempje volgens de mevrouw achter de balie. ´Dit reserveringsnummer was voor de vlucht van gisteren´ deelde ze ons mee. Zij kon niets meer voor ons doen en we moesten maar naar de ticketbalie gaan. Daar bleek dat we echt goed de sjaak waren en alleen een nieuwe vlucht konden gaan kopen. En die van dezelfde dag zat helemaal vol, de volgende konden we wel gaan echter was dat een vlucht van maarliefst 500 euro. KLM of andere maatschappijen maakten het nog bonter, met hen konden we de volgende dag vliegen voor het schamele bedrag van 800 euro. Ik ben er nog steeds niet uit of wijbij het boeken een fout hadden gemaakt of dat er tijdens de boeking zelf ietsfout is gegaan, maar een vlucht zat er voorons in ieder geval niet meer in.Daarom hebben we de bus maar weer gepakt naar het station in Milaan, deze keer zelfs 7,50 euro pp.Op hetstation geinformeerd naar de prijzen van de trein en devroege trein van 9.25 zouons 180 euro per persoon gaan kosten, de nachttrein die die avond zou vertrekken uiteindelijkslechts(??) 130 perpersoon. Dus hebben we daar maar een kaartje voor gekocht en besloten toch nog maar een dagje Milaan mee te pakken. De stad die we ironisch genoeg in eerste instantie helemaal niet wilden bezoeken.
Onze dag in Milaan was ondanks alle tegenslag bijzonder geslaagd. Wezijn eerst naar het kasteel gegaan waar we doorheen konden lopen en vervolgens in een park terecht kwamen. We hadden op onze kaart gezien dat daar een aquariumgratiste bezichtigen was. Dus dat werd het doel. Het aquarium was klein, maar verassend leuk. We hebbeneen inktvisover het raam zien glijden, een reuzenkreeft in actie, eenluie rog die niet bewoogenandere lelijke, mooie en vrolijke vissen gezien. Ons humeur was hierdoor weer een stuk opgeklaard. Vervolgens de eerste bus gepakt die we tegenkwamen om ergens een plekje op te zoeken voor de lunch. Na de lunch zijn we naar een ander park gegaan en hebben we lekker op een bankje en in het gras liggen chillen/lezen/slapen. Na een tijdje besloten toch maar weer wat te gaan doen en toen zijn we naar iets toe gegaan wat op de kaart een spannend groot gebied leek. Nou, het was groot, maar niet spannend, het was namelijk alleen industriegebied, haha. Dus toen door naar de paardenracebaan. We hebben er niet veel van kunnen zien omdat de enige ingang die we hebben gevonden dicht was en er was niet genoeg tijd om die enorme baan rond te lopen... We moesten nog ergens dineren en dan de trein gaan halen want die konden we toch zeker niet missen.
We zouden gaan eten in de buurt van de Dom. We hebben de Dom van Milaan alleen van buiten gezien, maar die is dus echt schitterend. Hij is zeker op het lijstje van mooiste kerken (van buiten) komen te staan en die zou ik ook zeker graag nog een keer van de binnenkant willen zien. Het zoeken naar een restaurant was een drama want alles was hier schrikbarend duur, de gekozen wijk was toch niet zo slim, midden tussen de dure winkelstraten. Na enig zoeken een restaurant gevonden met betaalbare pizza´s en drankjes. Dus willen we een pizza bestellen krijgen we als enige commentaar van de ober: ´No pizza´. Dus opgestaan en weer verder gezocht. Uiteindelijk toch een plek weten te vinden met een paar goedkope pastas en goedkope drankjes. Al snel kwamen we er achter waarom het goedkoop was, koken ging hier namelijk alleen met de magnetron en aangebrande lasagna noemde de ober ´our speciality´. We hebben er maar smakelijk om gelachen en onze lasagna snel weggewerkt en naar het station gegaan. Daar nog even snel boodschappen gedaan, bier en snacks voor in de trein.
We bleken in een coupe te zitten met twee finnen, een homoseksuele amerikaan en een duitser met een andere afkomst. Iedereen behalve de duitser was erg gezellig. We hebben gezellig onze drankjes gedronken, onze chips opgegeten en lekker gekletst onder het genot van het snurkgeluid van de duitser. Toen zijn we rond een uur of 12 gaan slapen en hebben een lekker lange nacht gedraaid tot een uur of 10. En in Amsterdam stonden mijn lieve hoit en mim om ons op te halen. Dat was echt heel erg fijn! En het bolletje kaas wat ze mee hadden genomen was werkelijk fantastisch. Dat is weer echt NEDERLAND!!!
Florence, de stad in het dal
Nadat we uit Perugia waren vertrokken waren we behoorlijk snel in Florence, in vergelijking met de rit vanaf Napels stelde dit niet zoveel voor. Vanuit de trein even gebeld naar de camping om te vragen hoe we daar konden komen en dat bleek heel gemakkelijk, de bus stopte direct voor de camping!
We hadden een driepersoonstent voor ons beiden en we betaalden niet meer terwijl hij toch private was, dikke prima! Dus we hadden een bed over voor onze spullen, ideaal! Tas neergepleurd en snel even de bar uitgecheckt... Het was een leuke bar met veel lange tafels en van 6 tot 7 uur happy hour. Daarnaast heb je vanuit de bar een redelijk uitzicht over de stad Florence, de campingwas dan ook in de buurt van Piazzale Michelangelo(het uitkijkpuntover de stad)Die avond hebben we in het happy hour maar een aantal flessen wijn gehaald en we zijn aan de praat geraakt met een Amerikaan genaamd Micheal. Het was erg gezellig, maar wij moesten na drie flessen wijn toch maar eens wat gaan eten. Dus zijn Willeke en ik uit eten gegaan bij een restaurant om de hoek, en dat was echt supergezellig!! Daarna terug naar de camping en nog even bij de bar gaan zitten. Hier was Micheal weer met een groepje Aussies en ze gingen de stad in. Dus zijn we meegegaan. Wij waren net weer een beetje nuchter geworden tijdens het eten, maar de rest was al goed ver heen. Wij hebben smakelijk om hen gelachen. We hebben even bij de rivier (Arno) gezeten en zijn toen naar een Ierse pub gegaan. Buiten was geen plek meer dus zaten wij binnen. De Aussies raakten hier in een enorm verhitte discussie met Micheal over iets met het zorgstelsel ofzo, ik weet het niet eens meer. Maar Willeke en ik hoefden elkaar maar aan te kijken en we wisten dat we hier geen zin in hadden dus we zijn beide opgestaan en zijn naar buiten gelopen. Het duurde niet lang of we werden gevolgd door anderen die vonden dat de gemoederen te hoog opliepen. Wij zijn na ons ene biertje toen maar naar huis gegaan omdat we er niet zoveel zin meer in hadden. Maar na onze tocht naar boven kwamen we aan bij het beeld van David en daar bleken allemaal mensen van onze camping muziek te spelen. Dus hebben we bij een standje nog een biertje gekocht en zijn we er nog even bij gaan zitten. Het was gezellig en ze waren Iers dus speelden ze veel Ierse muziek waar ik zeer content mee was. Maar toen werd het toch echt tijd om naar de camping terug te gaan, want de volgende dag zouden we Florence gaan bekijken.
Dat is er niet van gekomen. Het was die dag verschrikkelijk warm en benauwd en we hadden toch wel een beetje last van een kater. Dus hebben we de hele dag niets gedaan, beetje boekje gelezen bij de bar, bij de tent, in bed enz. ´s Avonds vonden we dat we toch iets moesten gaan doen, dus hebben we onszelf in toonbare kleding gehesen en zijn we naar de stad gegaan voor het diner. We hebben even moeten zoeken naar een leuk restaurant, maar achteraf kunnen we zeggen dat we een goede hebben uitgezocht... Het was niet alleen verschrikkelijk veel (we hadden deze keer twee gangen genomen) maar ook was het ontzettend lekker. Ik had vooraf een pasta met een roomsaus enals hoofdgerecht1/4 kip. Een goede frizzante witte wijn erbij en wij hebben genoten van een geweldige maaltijd. Deze keer wel snel door naar huis want de volgende dag naar Siena.
Siena was ook een erg mooie stad, met een heel mooi plein in het centrum. Er waren hier echter voor veel bezienswaardigheden rijen, en daar hadden we nou net geen zin in. Dus hebben we vooral rondgelopen in de stad en hebben we na een tijdje een internetcafe opgezocht omdat het toch tijd werd om na te denken over de terugreis. Hier werd ik persoonlijk een beetje chagerijnig van omdat het toch duurder was dan ik had verwacht, zowel vliegen als met de trein. En we hadden geen creditcard, dus konden we geen boeking doen... Toen we buiten kwamen was het begonnen met regenen, dus besloten we terug te gaan naar Florence. Siena was een mooie stad om te zien, maar voor mij een beetje verbleekt bij Assisi. Ook al is deze stad weer heel anders, het heeft niet zoveel indruk gemaakt als Assisi.
Terug in Florence zijn we eerst ergens een ijsje gaan eten, dat wilden we namelijk eerst al in Siena doen, maar het paste niet zo bij de regen. Dus in Florence de eerste ijsjestent ingelopen. De meiden achter de balie hielpen ons heel vriendelijk en vroegen of we ´dat´ ijsje wilde hebben. Wij hadden er erg veel zin in en stemden in, ´met alleen yoghurtijs voor beide´. Er werd zelfs nog een belgische wafel op gedaan, het zag er heerlijk uit!Toen we bij de kassa kwamen begrepen we waarom de meiden zo aardig waren geweest. Voor deze twee ijsjes moesten we 20 euro betalen. Nou ja, als je mij een beetje kent weet je vast dat ik dan behoorlijk flip... WAT??? 20 euro voor twee ijsjes?? Doe even normaal zeg. Dus ik heb gezegd dat ze het ijs weer in de bak mocht doen en dat ik dat niet ging betalen. Zij haalde vervolgens de wafels eraf en zij toen dat we maar 18 euro hoefden te betalen. Daar was ik nog lang niet tevreden mee en we hebben een tijdje staan ruzie maken. Ik zei dat ik de ijsjes neer zou leggen en weg zou gaan, en zij zei dat ze dan de politie zou bellen (die dan toch te laat waren geweest). Uiteindelijk zei Willeke dat we het laatste bedrag (15 euro) dan toch maar moesten gaan betalen. Dus dat hebben we gedaan, hoewel dat tegen mijn gevoel in ging. Maargoed, dan maar genieten van het ijsje, het was helaas niet het lekkerste yoghurtijs, en we konden hem niet eens op... Beetje zuur dus wel.
Vervolgens toch maar een restaurantje opgezocht en een prima maaltijd gegeten. Vroeg terug naar de camping en niet te laat naar bed gegaan. De dag daarop stond Florence itself voor de boeg. Dit is een erg mooie dag geworden. We waren vroeg opgestaan en daardoor ook vroeg in de stad. We zijn begonnen bij de Santa Croce, wat echt een prachtige kerk is met zelfs museaen extra zalen er aanvast. Het bleek gewoon een heel complex te zijn. Dat hadden we helemaal niet verwacht. Helaas stond wel een deel (het gehele altaar) in de steigers, dus was niet alles goed te zien. Maar deze kerk was ondanks dat toch de moeite waard om vijf euro voor te betalen. Daarna op naar de Dom, dan hadden we dat voor de lunch maar gehad. Helaas stond daar een behoorlijke rij voor. Toch zijn we er in gaan staan, want de dom was een must. De rij schoot al snel op en we waren binnen 15 minuten binnen. Na de Santa Croce viel deze kerk van binnen een beetje tegen, van buiten blijft hij voor mij één van de mooiste kerken die ik ooit hebgezien. Al snel stonden we weer buiten, vooral onder de indruk van de immense grootte van het gebouw maar dusminder van het interieur.
Op zoek naar een terrasje voor een wat grotere lunch zodat we ´s avonds met een lichte maaltijd toe konden. Daarna nog door de stad gewandeld en een aantal leuke straten en gebouwen bewonderd, maar nergens meer in geweest. En natuurlijk zijn we nog even over de Ponte Vecchio gelopen toen we op weg naar huis gingen. We waren vroeg weer terug op de camping en dus zijn we voor nog een rondje happy hour gegaan en later over op gekoelde (goedkopere) flessen wijn uit de supermarkt. Lekker gezeten en gekletst, een pasta weggewerkt en toen werd het tijd om onze tassen in te pakken. Onze laatste dag in Florence zat er al weer op. De volgende dag zouden we om zes uur opstaan om zo vroeg mogelijk in Livorno te zijn om de vismarkt daar mee te pakken.
Het laatste stukje Perugia
De laatste dagen in Perugia zal ik nog even kort aanhalen. Na het laatste verhaal had ik aangegeven dat ik waarschijnlijk die avond naar een festival in de buurt zou gaan met Willeke.
Het eerste deel daarvan is wel gelukt, ik ben naar het festival geweest, maar het tweede deel 'samen met Willeke' is misgegaan. We zijn namelijk in twee verschillende auto's gegaan. Ik ging in de snelle racewagen bij Cristian waar slechts twee personen in konden. En Wil ging bij de rest in. Toen we in de auto zaten vertelde Cris mij dat de anderen eerst nog zouden gaan eten en dat wij hen later zouden treffen in het dorpje Solomeo. Ik vond dat prima dus gingen wij eerst alleen naar het festival. Eerst een gewelig ritje gemaakt in de snelle cabrio (sorry weet geen merk oid meer, alleen dat ie rood was:P)Het was daar erg leuk, iedereen was aan het eten en drinken aan lange tafels en het stadje en de mensen warenerg leuk aangekleed, met kaarsen aan de muur, bedienend personeel in middeleeuwse kleding. Ik heb een tijdje naar kinderen gekeken die een dansuitvoering dedenen waarvan sommige heel goed waren. Daarna hebben we een drankje gedronken op een mooi terrasje. Alleen duurde het wel erg lang voor de rest kwam... Willeke en ik elkaar bellen en ze bleken er erg lang over te doen en eigenlijk ineens helemaal niet meer naar Solomeo te willen komen. Beetje belachelijk, maargoed toen zei ik tegen Cris dat wij dan maar naar hen moesten gaan. Hij wilde alleen eerst nog iets laten zien. Hij heeft mij naar een prachtig uitzichtpunt gebracht (ja, ja, toendacht hij ook romantisch te moeten worden, maar dat heb ik wel afgewimpeld...) en daar hebben we een tijdje overPerugia by night staan kijken. Was erg mooi. Toen weterugkwamen bij de boerderij was Willeke er eerst nog niet, maar binnenvijf minuten kwam die ook aan gelukkig. Het was een rare avond geworden enhet was toch wel prettig elkaar tezien. Dus hebben we op de camping nog maar een biertje gedronken en nog wat lol gemaakt.
De volgende dag zijn we naar Assisi geweest. En ik ben werkelijk verliefd geworden op deze stad. Het is daar echt heel erg mooi. Alles ziet er middeleeuws uit qua stijl, maar aan de andere kant is alles heel erg goed onderhouden dus ziet het er soms juist ook heel nieuw uit. Vanuit Assisi kun je ook perfecte uitzichten genieten...Toen we in het warme weer erg dorst kregen zijn we ook op een geweldig terrasje gaan zitten met een geweldig uitzicht. Dus wij gingen er van uit dat we wel 6 euro per drankje moesten gaan betalen, maar ook hier verraste Assisi ons, voor twee drankjes waren we slechts 5 euro kwijt!!! Wij hebben in Assisi verder verschillende prachtige kerken bezichtigd en zijn als laatste zo ongeveer naar het hoogste punt van de stad gelopen, wat een behoorlijke klim was, om naar het kasteel Rocca Maggiore te gaan. Dit kasteel was erg leuk om te zien, maar vooral het 360 graden zicht op alle bergen en dallen rondom de stad was schitterend! Het was zeker de moeite waard om helemaal naar boven te lopen!!! Daarnaast waren er een groep jongemannen bezig te oefenen voor een show met vlaggen, dus van die training hebben we ook even mee mogen genieten, erg tof om te zien.
We waren 's avonds erg laat dus we hebben op het station een MacDonalds snel wat te eten gehaald, in de bus opgegeten en door het donker een redelijk spannende wandeling naar de camping gemaakt. Er vliegen in die omgeving namelijk veel vleermuizen en Willeke dacht ook ratten te horen. Maar ook dat hebben we overleefd. Die avond nog even mijn tas gepakt en vroeg naar bed gegaan.
De laatste dag in Perugia zouden we nog naar de chocoladefabriek en naar een wijnmaker. Dus wij vroeg uit bed om te reserveren voor de chocoladefabriek omdat we van andere hadden gehoord dat je alleen dan een tour door de fabriek kan krijgen. Maar helaas, het was zaterdag dus ze waren niet open... Toen is Wil lekker teruggegaan naar bed en ben ik heerlijk bij het zwembad gaan liggen. Rond half één waren we op zoek naar de fietsen om naar de wijnmakerij te gaan. Maar toen ik iemand vroeg waar de fietsen waren en uitlegde waarvoor ik die ging gebruiken werd ons verteld dat ze (natuurlijk) aan siesta doen en niet open waren tussen 13 en 15. Om 15.40 zou onze trein naar Florence vertrekken dus gingen we ook dat niet meer redden. Toen hebben we besloten maar direct naar de campingin Florence te gaan. We konden nog net de eerstvolgende trein halen dus dan als de wiedeweer gedaan (goddank had ik mijn tas de vorige avond al gepakt...)